„Sam się szwendam ulicami, tyle tu wspomnień o tobie,
że mógłbym z nich spokojnie stworzyć cały wszechświat.”

„Zostałem sam, jak stoję z rozsznurowanymi butami, mam pełen słoik słonych wspomnień o tobie, o tobie.”

„Jeżeli naprawdę czegoś pragniesz tak bardzo, że aż boli – cały wszechświat pochyli się nad tobą, by spełnić twoje marzenie.”

„Ty się nie szwendaj, przyprószony, teraz! Bo narobisz zdjęć, że się darłem w Opolu i pójdzie w Polskę…”

„Stworzyłem wszechświat, ale proszę, nie wiń mnie za to. Bolał mnie brzuch.”

„Nie wydaje mi się, by ten fantastycznie cudowny wszechświat, ta ogromna przestrzeń istniejąca przez tyle czasu oraz różne gatunki zwierząt, wszystkie te rozmaite planety i atomy z wszystkimi ich ruchami, i tak dalej, aby ten cały skomplikowany świat był jedynie sceną stworzoną po to, by Bóg mógł obserwować ludzi walczących o dobro i zło – a taki jest właśnie pogląd religijny. Ta scena jest zbyt duża jak na ten dramat.”

„Jeśli nasz kosmos będzie czekała nieuchronna „śmierć cieplna”, to będziemy mogli uciec w inny wszechświat. Jaki? Taki jaki sami sobie stworzymy.”

„Tak, ja nie mam nic, ty nie masz nic, on nie ma nic – zaśmiał się głośno.
– To razem właśnie mamy tyle, w sam raz tyle, żeby założyć wielką fabrykę…”

„Chciałem tyle ci dać
Tyle zrobić
O gdybym tylko mógł
Zmieniłbym ten cały świat
Wysadziłbym jakiś bank
I z wiatrem puścił cały szmal
O gdybym mógł
Gdybym tylko mógł…”

„Cały Wszechświat pełen jest życia doskonałych istot.”