„Bądź pochwalony Panie przez siostrę naszą Śmierć cielesną,
przed którą żaden człowiek żyjący nie może uciec.”

„Choć człowiek jest świętością (bądź też to życie w nim, które jest tożsame z życiem ziemskim, śmiercią i życiem dalszym), to nie są świętością jego stany, jego cielesne życie, naruszalne przez innych ludzi. (…) Zbadanie źródeł dogmatu o świętości życia mogłoby być opłacalne.”

„Ja albo się z paniami przyjaźnię, albo zażywam bachusowych uciech, nurzając się w przyjemnościach cielesnych.”

„Jak się człowiek sam nie pochwali, to nikt inny się nie domyśli.”

„Nie mam w tym żadnej kalkulacji, ale nawet z punktu widzenia interesu bardziej się opłaca zjechać niż pochwalić. Pochwalę np. sztukę p. X. Zyskam sobie przez to wrogów we wszystkich jego kolegach i konkurentach, a on sam będzie miał pretensję, że nie dość go pochwaliłem. Natomiast gdy zerżnę p. X, ucieszę tym wszystkich jego przyjaciół, rozraduję konkurentów, a wroga będę mieć tylko w jednym panie X.”

„Nie przestrzegacie Konstytucji, nie publikuje pani wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Czeka na panią Trybunał Stanu. Nie da się przed tym uciec.”

„Nie chlubą jest uciec przed śmiercią, lecz uśmiechnąć się gdy i ona się do ciebie uśmiecha.”

„Człowiek jest żyjącą niewystarczalnością.”

„A ponieważ nasze ciało nie jest ze spiżu, ani siły nasze nie są jak skała, przeciwnie, jesteśmy kruche i skłonne do wszelkiej słabości cielesnej, dlatego proszę cię, najdroższa, powstrzymaj się mądrze i roztropnie od nieroztropnej i niemożliwej surowości w postach, którą, jak wiem, zaczęłaś stosować, i proszę cię, abyś żyjąc chwaliła Boga, oddawała Panu cześć rozumną i aby ofiara twoja była zawsze zaprawiona solą roztropności.”

„Niepamięć jest najbliższym śmierci stanem, którego doświadczają żyjący.”