
„Nie poniewierajmy stanu…; nie gnębmy Żyda dlatego, że Żyd, ani szlachcica, że szlachcic.”
Źródło: Kronika Polski. W boju i na tułaczce: 1831–1846, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków, 1998, s. 20.
Źródło: Władysław Łoziński, Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, Kraków 1957.
„Nie poniewierajmy stanu…; nie gnębmy Żyda dlatego, że Żyd, ani szlachcica, że szlachcic.”
Źródło: Kronika Polski. W boju i na tułaczce: 1831–1846, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków, 1998, s. 20.
„Bo w Polsce złota wolność pewnych reguł strzeże:
Chłopa na pal, panu nic, szlachcica na wieże.”
Źródło: O prawdziwym szlachectwie. (Szlachetność), w: Wybór poezyj, wyd. S. Lewental, Warszawa 1882, s. 361.
„Synogarlice nie dla wróbli, a córki senatorskie nie dla szlachciców!”
słowa, którymi odmówił Tadeuszowi Kościuszce pozwolenia na ślub z jego córką Ludwiką.
Źródło: Tomasz Małkowski, Historia III. Zeszyt ćwiczeń dla klas III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2013, s. 46.
„Niechże by miał nasz szlachcic jednę wieś, ale dobrą, sto w niej kmieci, a rządnych.”
Źródło: Ziemianin (...) napisany na prośbę P. Marcina Leśniowskiego, kasztelana podlaskiego (1586)
„Każdy polski szlachcic powinien orientować się w zakresie głównych zasad sztuki lekarskiej.”
w akcie fundacyjnym katedry medycyny na Akademii Zamoyskiej, 1594.
Źródło: Sławomir Leśniewski, Jan Zamoyski. Hetman i polityk, Warszawa 2008.
„Lepiej umrzeć niż żyć bez wolności.”
wyjaśniając królowi, dlaczego pewien szlachcic w Ogrodzie Saskim miał siwą brodę i jednocześnie zupełnie czarne włosy.
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XVI-XVIII w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 8301124385, s. 465.
mówiła mi wiele razy. I ja nie wierzyłem.
У маёй сям’і камуністаў не было і іх не любілі. Мая прабабка, Марыя Драздоўская, жонка беларускага дробнага шляхціца, якая выхоўвала мяне з малых гадоў, добра памятала першую камуну ў Мсьціславе, створаную бальшавікамі ў 1918 годзе, куды забралі усё яе сямейнае дабро: коней, кароў, авечак, сьвіней і нават курэй. „Ня вер, унучак, гэтым камісарам, усё роўна падмануць”, – гаварыла яна мне шмат разоў. І я ня верыў. (biał.)
o światopoglądzie panującym w domu rodzinnym.
Źródło: „ARCHE Pachatak”, 5 stycznia 2009 http://www.arche.by/by/9/40/276