„Kiedy przekwitną róże życia, nie zostaje nic prócz kolców.”

„Niech żyje naród! Niech żyje lud! (…) Nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem. Nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest…”

„Różo, różo, formalistko!
Różo, różo, bój się Boga!”

„Nie masz innej radości prócz tej, że życie się toczy, lecz ta właśnie wystarczy, by żyć.”

„Miłość jest jak róża: wszyscy skupiają się na jej kwiecie, ale to kolczasta łodyga utrzymuje ją przy życiu.”

„Najważniejsze są wspomnienia. Kiedy nie zostaje już nic, wspomnienia wciąż żyją.”

„[Abelard] używał (…) sformułowania nulla rosa est [łac. „nie ma róży”], by wskazać, że język może mówić albo o rzeczach, które przepadły, albo o rzeczach nieistniejących. (…) róża jest figurą symboliczną tak brzemienną w znaczenia, że nie ma już prawie żadnego: róża mistyczna i nie masz róży, która by nie zwiędła [wojna Dwóch Róż], róża jest różą [różokrzyżowcy], dziękuję za wspaniałe róże, świeżość i woń róż.”

„Nie ma niczego prócz atomów i ich połączeń. Nie ma atomu, który okresowo nie brał by udziału w procesie życia.”

„Każdy w życiu ma swój Rubikon, ale nie każdy zostaje Cezarem.”

„A róże… Róże są zbyt nietrwałe, żeby żywić do nich jakiekolwiek uczucia.”