„Właśnie tak się to robi na południu.”

„Tak to działa: geografia porządkuje przestrzeń, ale robi zamieszanie w głowie i człowiek chciałby zostać rybą, zamiast stać w mentalnym rozkroku między południem, północą, wschodem i zachodem.”

„Wpadał do cukierni dwa razy dziennie: rano, koło wpół do jedenastej zazwyczaj robił zakupy, po południu zaś, koło szóstej gapił się tylko. Gapił się na nią. Gapił się z przekonaniem, iż to jego święte prawo, gwarantowane przez Federację Konsumentów. Adi była jednak pewna, że nie tylko patrzy, ale za każdym razem coś zabiera. Coś, za co nie płaci. Coś z niej.”

„Byłem w tych latach tak namiętnym cyklistą, że nie robiłem prawie kroku pieszo i nawet w ulewny deszcz, w kaloszach i lodenowej pelerynie, jeździłem wszędzie na rowerze. Wnosiłem swój wehikuł do mieszkania na trzecim piętrze, gdzie miał stałe miejsce w kuchni. Przed południem, po pracy, zawsze odwracałem go kołami do góry i czyściłem. (…) W letnie popołudnia jeździłem z książką na kierownicy do lasku w Schleissheim.”

„Bo tyle się wokół nas dzieje… Rano biegniemy do pracy, po południu po dzieci, w sobotę robimy zakupy, w niedzielę organizujemy rodzinom rozrywki. Albo karmimy koty i stresujemy się egzaminami z obcych języków. Od czasu do czasu spotykamy się z ludźmi, których naprawdę lubimy. Zbyt rzadko. Podobnie, jak zbyt rzadko wdychamy spokojnie powietrze, które przypomina nam o minionych wakacjach, zbyt rzadko po prostu siedzimy i patrzymy przed siebie, bez celu…”

„Robię to, czego by nie robił nikt, gdyby robił to, co ja robię.”

„Chodzi o to, aby człowiek z ochotą robił to, co robić musi, by tego, co robić musi, nie robił tylko dlatego, że musi, by to, co robić musi, robił z pełnym upodobaniem i oddaniem.”

„Robię wszystko, żeby nic nie robić.”

„Wszystko to, co robię, jest normalne. Robię te same rzeczy, które robią inni.”

„Nic nie robi ten, kto nie robi wszystkiego.”