„Moja poezja nikogo nie wzruszy,
ani nie wyrwie z odrętwienia.
Nie spowoduje zamieszania.
Będzie niemym echem snu. To takie
coraz częstsze. Gładka normalność.
Patrzenie w letargu przez szybę.
Promienie, wybranki losu podtrzymują
koloryt kwiatów. One też topnieją
w suchość.”

„Poezja jest tym, co daje usta rzeczom niemym.”

„Poezja jest ikebaną słów, aforyzm – jednym ciętym kwiatem.”

„Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju.”

„Moja ojczyzna, Dania, jest krajem prawdziwej poezji.”

„Ale jeszcze pęta się we mnie złudzenie, że właśnie poezja jest próbą narzucenia odrobiny ładu i stwarza możliwość komunikowania się z ludźmi za pomocą zapisanego wzruszenia.”

„Normalność to pierwszy symptom śmiertelnej choroby. Jak tylko poczujesz, że nadchodzi normalność, zaraz poszukaj antidotum.”

„Nie ma nic straszniejszego od tego stanu znieczulenia, podobnego do duchowej śmierci, spowodowanego wielokrotnymi, ciężkimi ciosami zadanymi przez doświadczenia ponad ludzkie siły, przez głód, zmęczenie i brak snu.”

„Dziś normalność jest na wymarciu.”

„Normalność nie jest kwestią statystyki.”