„Duchowi twemu w pomoc leci duch mój bratni –
Pędzi, leci ze świstem, jak pocisk armatni;
Uderza w mur więzienny, wybija w nim wyłom,
I drogę wskroś otwiera jasnym słońca siłom.”

„Droga pędzi z nami bez wytchnienia. Chciałbym i mój ślad na drogach ocalić od zapomnienia.”

„(…) każdą z dróg
Chciałbym wciąż z tobą iść,
Łowić znów słońca blask
W oczach twych jeszcze dziś.”

„Ostatecznie ciało zawsze musi być uległe duchowi. Istnieje duch bez ciała, ale nie sposób, by istniało ciało bez ducha. Wynika z tego, że ciało oderwane od ducha przestaje być ciałem. Powstaje pytanie, jakiemu duchowi ciało jest uległe. Może to być duch tego świata albo też Duch Święty. Ciało uległe Duchowi Świętemu, będące jego mieszkaniem, jest autentycznie wolne.”

„W ziemi tej (Azja Mniejsza) widziałem rzeczy, które mnie zadziwiły. Pewien człowiek przewodził stadu czterech tysięcy kuropatw. On szedł drogą, a one leciały za nim.”

„Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi;
Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę
I duszę pełną o niego mam trwogi
I myśli moje już tam, w jego progi
Lecą stęsknione…”

„Nie ma złej drogi dla kobiety, która leci na chłopa. (…) Nie znam gorszej rzeczy, jaka się może zdarzyć naparzonej kobiecie, niż jak czeka i czeka pół nocy na mężczyznę, a on nie przyjdzie.”

„Atak za szturmem, szturm za natarciem!
– Ach, gdyby tylko przysłano pomoc,
ach, gdyby tylko było wiadomo
że nam alianci nadeślą wsparcie
nim wystrzelimy pocisk ostatni:
Głód bohaterom kiszki skręca,
sennieją oczy, słabną ręce,
słania się, ściele żer armatni,
las krzyży rośnie wokół strzelnic,
wróg nasze matki pędzi na czołgi,
za Wisłą milczy swołocz znad Wołgi,
przywarły działa czerwonych sotni,
i coraz więcej spalonych dzielnic,
i coraz czarniej, coraz śmiertelniej,
coraz samotniej…”

„Na świecie są tylko dwie potęgi: miecz i duch. W końcu miecz zawsze ulega duchowi.”

„Komunistyczny duch w moich zakładach przybiera coraz bardziej na sile.”