„(…) był taki czas na świecie,
że wcale nie było choinek,
ani jednej, i dzięcioł wyrywał sobie piórka
z rozpaczy, i płakała wiewiórka,
co ma ogonek jak dymiący kominek.”

„Czas śmiga jak dzika wiewiórka!”

„Dystans to czasem jedyny sposób, żeby nie utonąć w morzu ludzkich cierpień i własnej rozpaczy. Dystans jednak wcale nie musi oznaczać obojętności.”

„Kto teraz płacze gdziekolwiek na świecie,
bez powodu płacze na świecie,
płacze nade mną.”

„Mój mały kominek potrzebuje od czasu do czasu starannego wyczyszczenia.”

„Czasem jednak zamiast takiego właśnie kapłana konfesjonał zajmuje „dzięcioł”, mechanicznie zadający pokuty i odstukujący kolejnych penitentów. Albo – co gorsza – zadający idiotyczne pytania i poruszający się w ludzkiej duszy z wdziękiem otępiałego słonia.”

„Są różne rodzaje miłości. Jedne tlą się latami, jak ogień podtrzymywany w kominku, inne wybuchają gwałtownie jak wulkan i równie szybko gasną.”

„Marcyś powiedział, że za nic w świecie nie zgodzi się na wyrywanie żadnych części ciała, i zapytał, czy Tata wyrwie dziadkowi głowę, bo też się mocno chwieje.”

„Nie ma nic słodszego na świecie nad miłość, a jednak ludzie zbyt często przez nią gorzko płaczą.”

„Niech nikt nad grobem mi nie płacze,
krom jednej mojej żony.”