„Wielkimi, tak ufnymi oczyma spojrzałaś nagle w moje. Zdumiało mnie natężenie, z jakim na mnie patrzyłaś. Przez te dwie, trzy sekundy, długie jak wieczność, widziałem w Twoim wzroku pytanie: „Tatusiu, powiedz…?””

„I przez sekundę, oni i my, w naszej katastrofie, spojrzeliśmy sobie w oczy.”

„Jak się pan zapatruje na karę śmierci?
Józef spojrzał ze zdumieniem w oczy Tomaszowi. Potem rzekł:
– Uważam, że nawet w tym pytaniu jest sprzeczność. Kara wyłącza zadanie śmierci, bo zabicie nie jest karą.
– Więc czym jest według pana kara śmierci?
– Morderstwem.”

„Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.”

„Kiedy spotykam mężczyznę, najpierw patrzę mu w oczy. Jeśli wyczuwam erotyzm w jego spojrzeniu, spuszczam wzrok, żeby podziwiać całą resztę.”

„Stalin rzucił w moją stronę ukradkowe spojrzenie. Był to rzut oka mężczyzny dominata. Trwało to tylko chwilę, być może ledwie sekundę, ale przez całe moje życie zapamiętam to spojrzenie. Rozbierał mnie w myślach i rozważał ostrożnie „za” i „przeciw.””

„Nagle, widzę dwie turystki przy lamusie.
To te same co na przegubie w autobusie je widziałem.
Nawijałem o tym na poprzedniej płycie.
Pamiętacie czy już zapomnieliście?”

„Porażony spojrzeniem
niczyich oczu
jeszcze słyszę
jeszcze widzę
nic z tego nie rozumiem
nawet siebie”

„Ta łza, co z oczu twoich spływa,
Jak ogień pali moją duszę…”

„Nie, tyś nie ta, na którą patrzą moje oczy,
I nie ta, którą widzisz, kiedy spojrzysz w lustro.
Świat nieznany, co wiecznie przez serca się toczy
Odnalazł w tobie również swoją zmienną ustroń.”