„Ja żyję w każdym irackim domu. Nie potrzebuję stałego adresu.”

„Świat jest pełny terrorystów. W każdym domu chociaż po jednym.”

„Czy to nie złośliwe kpiny? Czasy coraz cięższe, na każdym kroku można być postrzelonym, doszło do tego, że wyjście z domu do fryzjera, czy do cukierni na czarną kawę, jest już karygodnem lekceważeniem życia, a tu mi zalecają bezwzględny spokój i unikanie wzruszeń.
Dobrze, daj mi stałą rentę, żebym mógł wyjechać zagranicę, to będę wiódł spokojny żywot.”

„A może jest tak, że mój dom jest tam, gdzie ja. No i potrzebuję coraz więcej walizek na wspomnienia.”

„Dom to nie cztery ściany
szczelny dach
i zamknięte drzwi
Dom to otwarte okna
otwarte ramiona
i otwarte nieszczelne serca
Taki dom jest stale
w budowie”

„Wydaje mi się, że ludzkie kłopoty przejawiają się dość podobnie, w każdym razie te, które w życiu codziennym stale istnieją, mimo że, powiedzmy, dach przestał przeciekać, jest co jeść i nic ciału bezpośrednio nie zagraża – jeśli rozumiecie, co mam na myśli.”

„Są ludzie, którzy nie szukają szczęścia. Smutek jest ich prawdziwym domem. Czasami posądzam siebie, że zaadoptowałem smutek jako mój wewnętrzny dowód osobisty, jako najwygodniejsze rozwiązanie, by żyć stale w czarnej chmurze.”

„Występowałem praktycznie w każdym teatrze w większym mieście w Polsce. Grywałem w domach kultury, właściwie w każdym miejscu, gdzie się zbierali ludzie zainteresowani teatrem.”

„W domu księstwa Pronto (adres; Via.
Morbida 13) – dzika chryja:
Głowę, i to w dodatku nieżywą,
Książę znalazł w pudle na pieczywo,
A nikt z służby nie wie, skąd i czyja.”

„Sumienie świata nie ma adresu.”