„Mieć 28 lat i żyć samemu jest totalnie odjechane. Nauczyłem cieszyć się samotnością i byciu zajętym czymś. Ale muszę powiedzieć ze mój największy strach to mieć 45 lat i nadal żyć samemu.”

„Trzeba tak żyć, żeby można było mieć szacunek dla samego siebie.”

„Kiedy masz dziecko, to musisz się mu totalnie poświęcić przynajmniej przez pierwsze pięć lat jego życia. A ja nie jestem jeszcze na to gotowa.”

„Siatkówka jest tym, co wybrałem w życiu. To był mój wybór, mogłem w połowie tej drogi powiedzieć stop, zająć się czymś innym, obrać siedzący tryb życia. Byłem świadomy tego co robię i nadal tak jest. Nie gram w siatkówkę dla pieniędzy, chociaż nie ukrywam, że dzięki niej mogę żyć na takim poziomie, na jakim chcę.”

„Nie można mieć w życiu wszystkiego! Trzeba się cieszyć z tego, co się ma i wykorzystać to jak najlepiej!”

„Nie zmienisz świata, głaszcząc ludzi po główkach. Jeśli chcesz nauczyć ich żyć prawidłowo, musisz ich zmusić, musisz mieć bat!”

„Nawet największy biedak nie żyje samym chlebem: podobnie jak bogacze ma prawo do piękna.”

„Taka diagnoza zawsze, dla każdego jest szokiem. Choroba nowotworowa przecież tak wiele zmienia w życiu każdego, kto się o niej dowiaduje. Tylko może w każdym przypadku wygląda to inaczej. Ja od początku wiedziałem, że muszę się nauczyć z nią żyć, jak najmniej rezygnując z tego, co robiłem dotychczas. Tak więc w tym sensie może niewiele się zmieniło w moim życiu, bo nadal pracowałem. I nadal pracuję, bo chcę żyć, a żeby żyć, muszę pracować.”

„Muszę je mieć. W człowieku musi być równowaga. Nie można być samym dobrem albo samym złem. Taki ktoś byłby jednowymiarowy.”

„Najważniejsze jest szczęście – mieć radość z każdej chwili i cieszyć się życiem…”