„Maniery jakie takie obowiązują nawet profesorów Cambridge.”

„Człowieka tworzą maniery i charakter.”

„Dobre maniery składają się z drobnych poświęceń.”

„Piękne maniery pysznym są środkiem powodzenia.”

„Z wszystkich demokratycznych zdobyczy, demokratyczne maniery przyjmuje się najłatwiej.”

„Kultura to narzędzie w rękach profesorów, służące im do produkcji profesorów, którzy – kiedy przyjdzie ich kolej – będą produkować profesorów.”

„To są maniery Mao Tse-Tunga: kandydat na prezydenta w czerniach, pani też cały czas w żałobie.”

„Tylko „Najwyższy Czas!” ośmielił się wydrukować dwa felietony i jeden artykuł (trzy łyżki dziegciu) wytykające panu K. polityczne Dworskie maniery, czyli maniery dworaka, dworskość proreżimową (notabene tak udatnie przezeń wykpioną, jako ciężki grzech etiopskich dworaków, „Cesarzem”).”

„Przeżyję też i to, że nie podobają się pani moje maniery. Są okropne. Sam nad nimi ubolewam w długie zimowe wieczory.”

„(…) każdy aktor, czy przyszły aktor, ma jakieś ucho i w pewnym momencie przyszedłem do profesora mówiąc – panie profesorze ja się boję, bo złapałem pańską frazę i zacząłem mówić tak jak pan profesor. Przeraziłem się (…).”