„(…) jesteś sama jak palec i założę się, że rozważasz alternatywę: żyć czy skończyć ze sobą. Tak więc dzwoń do mnie nie tylko w sprawach biurowych. O każdej porze dnia. W nocy również. Miej świadomość, że jest taki numer telefonu, pod którym odezwie się głos i powie: hej Marta, cieszę się, że dzwonisz.”

„Zawsze, gdy telefon nie dzwoni, wiem, że to Ty…”

„Joel, dzwonię do ciebie z prawdziwego telefonu komórkowego. Telefonu w pełni przenośnego.”

„Marzę o chwili, w której telefon nie będzie dzwonił dłużej niż przez cztery godziny.”

„Przyjaciel to człowiek, do którego dzwonię po wielu miesiącach milczenia, a nie pyta: dlaczego się nie odzywałaś, tylko mówi: cieszę się, że właśnie dziś słyszę Twój głos.”

„Wiek średni: siedzisz w domu w sobotni wieczór, dzwoni telefon, a ty masz nadzieję, że to nie do ciebie.”

„Życie biegnie dzisiaj tak szybko, że telefony można znaleźć nawet w samolotach. Czy to nie przygnębiające? Wystarczy wybrać numer. Ale gdy ludzie zaczynają dzwonić do ciebie nawet wtedy, gdy lecisz samolotem, to czy jest jeszcze jakieś miejsce, gdzie można się ukryć?!”

„Babka Ludka miała dobre sny
Wchodziły w nią bez pukania jak dziadek,
Co powracał z wojny
O każdej porze dnia i nocy.”

„Dzwoni facet z informacją, że zawalił algebrę. Żeby nie wyjść z wprawy, mówię mu: Powieś się. Dzwoni kobieta i mówi, że jej dzieci źle się zachowują. Bez chwili namysłu mówię jej: Powieś się. Człowiek dzwoni, żeby powiedzieć, że samochód nie chce mu zapalić. Powieś się. Kobieta dzwoni i pyta, o której godzinie zaczyna się ostatni film. Powieś się. – Czy to numer pięć pięć pięć trzynaście dwadzieścia siedem? – pyta.”

„Jak każdy aktor do największej aktywności jestem zmuszony wieczorem podczas konfrontacji z widzem, dlatego energia rozkłada się u mnie trochę inaczej. W szkole teatralnej jedna z moich profesorek, pani Beata Fudalej, pozwalała studentom dzwonić do siebie późną nocą w każdej sprawie. Telefon musiał za to milczeć przed dwunastą. Tak już po prostu mamy.”