„Piołun –
Artemisia Absinthium –
bylina zwyczajna,
gorzka i zaradna tak
niczym wszystkowiedząca
w cudzej potrzebie
niezamężna ciotunia.”

„Nie słuchaj chytrości niewieściej, bo jako plaster miodu jej wargi, a gardło jej gładsze niż oliwa; lecz ostatnie jej rzeczy gorzkie jak piołun i ostre jak miecz.”

„Relaksacyjne walory lekarstw natury są potężne, choć zwyczajne: biedronka na liściu, wróbelek ze źdźbłem trawy w dziobie, (…). spadająca gwiazda, nawet tęczowe błyski w rozbitym szkle na ulicy mogą sprawić cud…”

„Od grzechu zaczął się jej świat,
A że Pan Bóg ją stworzył, a szatan opętał,
Jest więc odtąd na wieki i grzeszna, i święta,
Zdradliwa i wierna, i dobra i zła,
I rozkosz i rozpacz, i uśmiech i łza,
I gołąb i żmija, i piołun i miód,
I anioł i demon, i upiór i cud,
I szczyt nad chmurami, i przepaść bez dna,
Początek i koniec – kobieta, acha!”

„Potrzeba mądrości, aby mądrość zrozumieć: muzyka jest niczym, jeśli publiczność jest głucha.”

„Panowie mówią, że potrzeba cudu,
Abyś się ze snu zbudził polski ludu (…)
Ja wam panowie powiem prawdę szczerze:
Że ten cud rychły, ufam, mocno wierzę”

„Uważam (…), że podstawową potrzebą współczesnego człowieka powinna być chęć ocalenia jak największej ilości rzeczy zwyczajnych. A tym, którzy gonią, wcześniej czy później pęknie żyłka.”

„Najlepszy prezent to spokój ducha. (…) Ja po prostu mam wszystko, czego mi potrzeba. Niczego nie chcę.”

„Prawda jest słodka i gorzka. Kiedy jest słodka, oszczędza, a kiedy jest gorzka, leczy.”

„Kto dziś tego, jutro innego zdania, niczym więcej nie jest, tylko aktorem, który rolę wg potrzeby odmienia.”