„Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.”

„'R. Downey:' Nieustannie dążę do erekcji.
'Dziennikarka:' Słucham?
'R. Downey:' Chciałem powiedzieć: „Nieustannie dążę do perfekcji”. Podpuszczam Cię, chciałem sprawdzić, czy mnie słuchasz.”

„Trwanie jest to ciągły postęp przeszłości, która wgryza się w przyszłość i nabrzmiewa, idąc naprzód.”

„Przeszłości nie można zmienić, choć teraźniejszość jest odzwierciedleniem tego, czym byliśmy. Lecz by iść naprzód, nie możemy oglądać się za siebie.”

„Idźcie naprzód, nie poddawajcie się, dążcie do zwycięstwa! Jeśli 29 listopada Janukowycz nie podpisze umowy, zetrzyjcie go z powierzchni ziemi.”

„Reklama jest tekstem kultury, 'który realizuje patrzenie na teraźniejszość jako odkrywanie przeszłości'. Znosi przemijanie, polemizuje z mitem przeszłości jako czymś idyllicznym, lepszym od teraźniejszości.”

„Większe szczęście daje nadzieja zawarta w dążeniu – niż świadomość, że oto jesteśmy u mety.”

„Mówi się, że czas jest jak rzeka. Gówno tam. W rzece można pływać z prądem i pod prąd. A w czasie możesz? Gdzie. Czas to nie żadna rzeka. Czas to wielka zajebista żyletka tnąca wszechświat. A ostrze tej żyletki to jest to, co teraz. Rozumiesz? I tyle. Żadnego z prądem i pod prąd, żadnej przeszłości ani przyszłości – tylko to, co teraz. A to, co czujemy, te nadzieje i żale za jakimiś pierdołami, nic nie znaczy. O dupę potłuc. Na tym świecie nic nie jest ważne, tylko to, co teraz.”

„Pamięć serca unicestwia złe wspomnienia, wyolbrzymiając dobre i dzięki temu mechanizmowi udaje nam się znosić ciężar przeszłości.”

„Człowiek bowiem, w przeciwieństwie do wszystkiego, co organiczne i nieorganiczne we wszechświecie, wyrasta ponad własne dzieło, wznosi się w górę po szczeblach swych koncepcji, góruje nad własnymi osiągnięciami. Oto, co można powiedzieć o człowieku: gdy zmieniają się i bankrutują teorie, gdy powstają i rozpadają się szkoły, systemy filozoficzne i ciemne zaułki myśli narodowej, religijnej, gospodarczej, wtedy człowiek dąży naprzód potykając się, cierpiąc, często błądząc. Zrobiwszy krok naprzód, może cofnąć się w tył, ale tylko o pół kroku – nigdy o cały.”