„Mniej więcej w połowie naszego życia każdy z nas odbywa podróż, by zmierzyć się ze swym własnym piekłem.”

„Tragedią współczesnego człowieka jest nie to, że wie on coraz więcej o sensie swego życia, lecz że coraz mniej zajmuje się tym pytaniem.”

„W tej naszej „szkole” nie ma ławek ani klas, ale każdy z jej „uczniów” ma tu własną tablicę, umieszczoną gdzieś głęboko w sercu i każdy na niej pisze swoją odpowiedź na fundamentalne pytanie: „po co, jak i dla kogo żyć?””

„Każdy z nas ma swój własny charakter – i ten jest naszym bogiem, sprawcą szczęścia lub nieszczęścia.”

„Doprawdy, czyż nie wybrałbyś się w podróż dookoła świata nawet za mniej niż tyle?”

„Każdy próbuje uciec czasami od rzeczywistości. Powszechnie znany jest fakt uzależniania się od seriali telewizyjnych i prymitywna potrzeba podglądania życia innych poprzez show realities. W ten sposób jednak uciekając od własnej rzeczywistości, wpadamy w inną, często daleko mniej ciekawą niż naszą własną.”

„Bo w życiu nie można przeżyć wszystkiego, trzeba więc przeżyć to, co najważniejsze, tę „esencję” życia. I każdy z nas ma tę swoją własną, prywatną esencję.”

„Dowcipny człowiek zawdzięcza najczęściej więcej niż połowę swego pomysłu durniowi, na którego trafił.”

„Wydaje mi się, że nie zadają sobie pytań ci, którzy w swoim mniemaniu osiągnęli wszystko. Chociaż z drugiej strony myślę, że i do nich w pewnym momencie dotrą pytania związane z tym – gdzie jedziemy? Właśnie wszyscy odbywamy tę wspólną podróż. Nie powiem gdzie, ale powiem, że do…”

„Zbogacamy się każdej chwili: żyć o dzień mniej lub mieć o talar więcej – to wszystko jedno. Główną rzeczą mieć dobry stolec. Oto wielki wynik życia u wszystkich stanów.”