„nie przepływa przeze mnie krew tylko woda wosk kwiatów magnolii”

„Bądź jak pszczoła zbierająca pyłek z kwiatów; nie bądź jak komar, który pije krew i roznosi choroby.”

„Cnota kobiety jest jak wosk, który topnieje w cieple.”

„Grzeczność jest dla człowieka tym, czym ciepło dla wosku.”

„Potem do bram wnosili stróże
Zwłoki bojowców i sołdatów.
Zostały po nich krwi kałuże:
Lepka purpura łódzkich kwiatów.
Najpierw je wodą polewano,
Potem je piaskiem przysypano,
Nazajutrz zaś pędziły po nich,
Wprzężone w pary świetnych koni,
Powozy panów fabrykantów,
Panów prezesów i bogaczy,
Zadowolonych posiadaczy
Pałaców, banków i brylantów”

„Wszyscy nosimy w sobie coś mocno ściśniętego, coś na kształt owych japońskich kwiatów, co rozwijają się wówczas, gdy rozrzucić je na wodę. Opium odgrywa właśnie rolę wody. Każdy z nas nosi w sobie odmienny wzór kwiatowy. Toteż możliwe, że ten kto nie pali, nigdy nie pozna gatunku tych kwiatów, które by opium mogło w nim rozwinąć.”

„Marzyłam w ciągu mojego życia, marzenia, które zawsze ze mną zostawały, zmieniały moje poglądy, przechodząc wciąż przeze mnie, jak wino przechodzi wodę, odmieniały kolor moich myśli.”

„Gdy Chrystus Pan sam oświadczył o chlebie: To jest ciało moje, któż by śmiał o tym wątpić? A gdy sam zapewnił: To jest krew moja, któż by śmiał nie dowierzać i mniemać, że wino nie jest jego krwią? Dawniej przemienił wodę w wino; mielibyśmy więc nie wierzyć, że wino w krew przemienił?”

„Pierwsza miłość wyciska tak głęboki ślad w sercu dziewczyny jak pieczęć w wosku.”

„Jak antyczna Nemezis, której ani prośby, ani groźby nie mogły wzruszyć, rewolucja posuwa się naprzód krokiem nieuchronnym i posępnym, wśród kwiatów, które jej rzucają wyznawcy, we krwi swych obrońców i po trupach swych wrogów.”