„Nie potrafię siedzieć spokojnie i patrzeć, jak ktoś tyra za dwóch. Muszę wtedy wstać i pilnować roboty, krążyć wokół tytana pracy z rękami w kieszeniach i udzielać mu wskazówek. Taką już mam czynną naturę.”

„Stale odnoszę wrażenie, iż robię więcej, niż powinienem. Nie znaczy to, że mam wstręt do pracy – proszę dobrze mnie zrozumieć. Lubię pracować, a nawet palę się do roboty. Praca tak mnie urzeka, że mogę całymi godzinami siedzieć i patrzeć na nią. Lubię mieć ją przy sobie – na samą myśl o rozstaniu serce mi pęka z żalu.”

„Bo umiem dziś na Naturę patrzeć nie jak w czasach Młodości, co jest bezmyślną, lecz słysząc spokojną, smutną muzykę ludzkości.”

„Pani Hojarska ma dzieci i musi tych dzieci pilnować. Ja będę siedział.”

„Większość polskich aktorów nie potrafi normalnie przejść przez korytarz – musi to zagrać. Andrzej posiada unikatową w naszym kinie zdolność: potrafi siedzieć z boku, w kącie, w trzecim planie i milczeć, ale ma to taką moc, że patrzymy na niego, a nie na kogoś, kto stoi na pierwszym planie i macha rękami.”

„Co jest piękniejszego na świecie, niż siedzieć przy otwartym oknie i patrzeć na naturę, słuchać jak ptaki śpiewają, czuć słońce na ustach i mieć w ramionach kochanego chłopaka?”

„Niedawno, kiedy leżałam już w łóżku, zauważyłam, że wiszący na ścianie obrazek jest przekrzywiony. Przez 15 minut zastanawiałam się: wstać i poprawić go czy iść spać? Wiadomo, że wstałam i poprawiłam, dopiero potem mogłam spokojnie usnąć (...) Nawet jeżeli jest druga w nocy, potrafię szorować wannę do czysta.”

„To nie miłość, jeśli ktoś zapragnie pięknej kobiety – lecz jeśli ujrzy brzydką i miłuje. Piękność bowiem podoba się wszystkim, którzy potrafią patrzeć.”

„Dałem ci mój adres? Dałem. To odwiedzisz mnie?
– Jasne, że odwiedzę.
– Kiedy?
– Zawsze wtedy, kiedy będzie zaćmienie słońca, bo wtedy nie mam nic do roboty.”

„Dobrze jest grać w serialu, który ogląda mnóstwo ludzi. Nie ma w tym nic złego.(…) Gdy mam przerwę między sezonami, mogę spokojnie spędzać czas z bliskimi i nie patrzeć co chwila na telefon, martwiąc się brakiem propozycji. To ogromny luksus, na który nie pozwala praca przy filmie.”