„Osoby, które dają pieniądze na filmy (we francuskiej kinematografii) to durnie. A jeśli to dureń daje pieniądze, to film musi być głupi. Kto decydował o finansowaniu przez telewizję Canal+ 200 filmów? Spytajcie ich, jakie były kryteria wyboru.”

„Dotarłem do osób, które dawały Łyżwińskiemu pieniądze, aby dostać się do parlamentu, po czym te pieniądze nie zostawały im oddawane. To były pieniądze do kieszeni, lewe dochody dla bliskich osób Leppera.”

„Kino autorskie zanika. Komercja wdziera się do australijskiej kinematografii coraz mocniej. Bardzo trudno jest dziś zdobyć pieniądze na film, który nie imituje kina hollywoodzkiego.”

„Och, droga miłości, ile szczęścia dają pieniądze! Jakże głupi jest ten, kto nie używa wszystkich środków, legalnych czy bezprawnych, by je zdobyć.”

„Na kretyńskie komedie jakieś pieniądze są, ktoś finansuje Poranki kojota czy pocałuj mnie w dupę, natomiast Zanussi nie może dostać pieniędzy na film.”

„Kiedy mówi się, że pieniądze szczęścia nie dają, z pewnością ma się na myśli pieniądze innych.”

„O tym, kto kim jest, nie decyduje pieniądz.”

„Jeśli pieniądze nie dają szczęścia, oddajcie je!”

„Pieniądze szczęścia nie dają – dopiero zakupy.”

„Nie ma przejrzystej drogi finansowania filmów. Za granicą w ciągu trzech miesięcy można uzyskać odpowiedź czy film będzie finansowany, czy też nie. U nas na decyzje czeka się lata.”