„Astronom znużony przymknął powieki, chwilę – zda się – drzemie, nagle wprost w Słońce spojrzał i natchniony zatrzymał Słońce i poruszył Ziemię.”

„Polskie wydało go plemię,
Wstrzymał słońce, ruszył ziemię!”

„Stałem na listwie pod okapem. Świeciło słońce. Czułem jego gorący dotyk. Nagle na niebie pojawiło się drugie słońce. Upał stawał się nie do zniesienia. To dzwoniłaś ty. Pociągnąłem łyk zimnej herbaty z termosu.”

„Wierz mi, z życiem jak z kroplą wody. Weź ją pod mikroskop: będzie stekiem wstrętnych, pożerających się i pożeranych, ginących i rodzących się potworów; spójrz na nią przez słońce: zobaczysz tęczę i brylant. Wszystko zależy od sposobu traktowania, od punktu widzenia. Być dobrym, to tylko patrzeć na wszystko przez słońce.”

„Słońce w kapeluszu.”

„Słońce jest Bogiem.”

„Tu słońce nie świeci, coś z nim jest nie tak”

„W XIX wieku nie było mowy, aby wyjaśnić, dlaczego świeci Słońce, bo nikt nie był świadomy istnienia jąder atomowych. A tym bardziej reakcji jądrowych. Tak samo dziś astronom nie może na każde pytanie reagować. Musi dojść do tego, na które pytania może odpowiedzieć, a to, czy mu się uda, czy nie – to już loteria.”

„Słońce jest łowcą niedojrzałym,
w czerwień radości głowę stroi,
słońce indiańską jest dziewczyną
z plemienia Illinois.”

„Słońce odnawia się co dzień.”