„Jeśli człowiek ma dużo serca i rozumu, ale nie dosyć, rozczarowanie sobą musi być dla niego bardziej przykre niż dla bliźniego, który się nim rozczarował.”

„Biada temu, kto zadowolony jest z siebie; taki człowiek nigdy nie nabędzie rozumu.”

„Bieda temu, kto zadowolony jest z siebie: taki człowiek nigdy nie nabędzie rozumu.”

„Grzeszy człowiek, który chce otrzymać od swego bliźniego więcej, niż jest gotów dać sam z siebie Bogu.”

„Oczarowani – rozczarowani. Tak za piosenką Mileny Farmer nazwało się moje pokolenie we Francji. Słodkie hasło reklamowe do tego samego, o czym pisze Houellebecq w Cząstkach elementarnych spermą i gównianą prawdą. Najpierw oczarowani, potem rozczarowani po­lityką obiecującą dobrobyt i szczęście. Najbardziej rozczarowani sobą, gdy dostają czego chcą. Szczęście stało się nowym rodzajem marchewki pozornie do­stępnej dla każdego. Stąd rozczarowanie, gdyż za mar­chewką czai się bat. Przynęta dla wielu jest tylko do polizania, nad nią szyldy humanizmu i reklamowe slogany.”

„Takt jest rozumem serca.”

„Nie ma przykrzejszych rozczarować niż te, kiedy radość w sercu potyka się o kamień obojętności.”

„Długa jest droga wiodąca od rozumu do serca.”

„Jak człowiek zacznie tylko o czymś marzyć, to nieuchronnie doznaje rozczarowania.”

„Im człowiek mądrzejszy, tym bardziej jest uzależniony od siebie.”