„Podziemnym przejściem
der tod wychodzi
z ciebie we mnie
i znów coś
umiera.”

„Spotykam ciebie znów, patrzysz na mnie i widzisz, że czuję to, co ty, albo któreś z nas się myli.”

„Ty tłusta świnio! Co znów żeś wymyślił?!”

„A ty siej. A nuż coś wyrośnie.
A ty – to, co wyrośnie – zbieraj.
A ty czcij – co żyje radośnie,
A ty szanuj to, co umiera.”

„Wierzę, że ty też możesz przejść przez wyjątkowe okoliczności i dać radę.”

„Burze, mgły, śnieżyce, jeszcze nie raz dadzą ci popalić. Myśl wtedy o tych, którzy już doświadczyli tego przed tobą. Powtarzaj sobie: „Jeżeli inni przez to przeszli, to znaczy, że można przez to przejść.””

„Minie trochę czasu i wyjebiesz nowych kumpli.
I gdzie ty znów wyjedziesz? Do Niemiec na ogórki?”

„Przejść przez świat i przestrzeń
które stworzył Nikt i nie dla ciebie
nawet jeżeli twe imię i doświadczenie mają jakąś wartość
nawet jeżeli litery Boga nie płoną razem z korą brzozową
nikt ich nigdy nie będzie czytał
obudzony rano odkrywasz
że twoje ślady są już pokryte przez opadłe liście
i że znów zapomniałeś
przed chwilą ujrzany sen”

„Nieraz skoczy do oczu
Całą prawdę wygarnie
krzyknie, że dłużej nie chce ze mną być
czasem znów pełna skruchy
uśmiech ma tylko dla mnie
tylko ty, wyzna cicho, tylko ty…”

„Mimozami jesień się zaczyna
Złotawa krucha i miła
To ty jesteś ta dziewczyna
Która do mnie na ulicę wychodziła.”