„Miasto jak kamień rzuciłem za siebie”

„Kiedy jest się wyrzutkiem, nawet kamień rzucony w twoją stronę cieszy.”

„Kamień, w wodę rzucony, wywołuje kręgi.Głos jest falą powietrza.”

„Jedni napełniają kieszenie kamieniami, żeby mieć czym rzucić w bliźniego. Inni po to, żeby skutecznie się utopić. Jedni i drudzy wyglądają podobnie, ale nie mają ze sobą nic wspólnego.”

„Słowo (…) jest jak kamień rzucony z procy; gdy trafi na ścianę, odbije się i zwróci przeciw tobie samemu.”

„No cóż, kto nigdy nie wykorzystał nietrzeźwej niech rzuci pierwszy kamień… Ale jak zakonnik to kara konieczna”

„My też jesteśmy „kamieniami rzuconymi na szaniec”. Mamy te same ideały! Nie musimy pięknie umierać. Ale czy umiemy pięknie żyć?”

„Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy. Ile niepokoju wzniecimy dokoła siebie, ile katarakt zdejmiemy ze ślepych rzek.”

„Drogi kamień nie przestaje być sobą nawet wtedy, gdy spadnie w błoto i zabrudzi się.”

„Każdy z nas nosi w sobie jakieś kamienie. Trzeba mieć odwagę, by je z siebie wyrzucić.”