„Nie udało mi się pozbyć Nagaty za jednym uderzeniem miecza i jako instruktor szermierki czuję się tym głęboko zawstydzony.”

„Nie zostałem ranny, ale do teraz czuję to uderzenie. Takich zachowań nie będę tolerował.”

„Uderzcie w dzwony! Dmij wichrze, wrzej toni!
Mam-li umierać, umrę z mieczem w dłoni!”

„(…) nie czuję się gwiazdą. Woda sodowa nie uderzyła mi do głowy, może dlatego, że na swój sukces musiałam bardzo ciężko pracować.”

„Kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie. Kto miecz odkłada – umiera na krzyżu.”

„Sędziwy wiek nie bardziej się nadaje na instruktora niż młody, zyskał bowiem mniej, aniżeli stracił.”

„Na świecie są tylko dwie potęgi: miecz i duch. W końcu miecz zawsze ulega duchowi.”

„Wiele razy w życiu czułem się bezradny. Jest to chyba najbardziej dotkliwy ból, jaki można odczuwać, mający swe źródło we frustracji i skumulowanej wściekłości. Zadraśnięcie mieczem na ręce walczącego żołnierza nie da się porównać do cierpienia, jakie więzień czuje pod uderzeniem bicza. Nawet jeśli bicz nie trafia w ciało bezradnego więźnia, z pewnością wrzyna się głęboko w jego duszę. Wszyscy jesteśmy w tym czy innym momencie naszego życia więźniami, względem siebie lub względem wymagań tych, którzy nas otaczają. Jest to brzemię, którego wszyscy doświadczają, którym wszyscy pogardzają i przed którym niewielu nauczyło się uciekać.”

„Teraz kobieta miała już wszystko o czym marzyła. To ją rozgniewało. Aby pozbyć się złości uderzyła pieska – piesek zaskowyczał i uciekł, uderzyła lwa – lew zaryczał i odszedł, nadepnęła nogą żmiję – żmija zasyczała i odpełza. Małpa też uciekła i ptaki odleciały, kiedy kobieta na nie nakrzyczała…
– O, ja nieszczęśliwa! – zawołała kobieta, załamując ręce. – Przytulają się do mnie, chwalą mnie, kiedy jestem w dobrym nastroju i wszyscy uciekają, kiedy jestem zła. Jestem taka samotna! O wszechmogący Mahadewo! Ostatni raz już cię proszę: stwórz mi taką istotę na którą mogłabym zrzucać złość, taką która by nie miała śmiałości uciec ode mnie, wtedy kiedy jestem zła, taką która musiała by cierpliwie znosić wszelkie moje fochy i szturchańce.
Mahadewa zamyślił się głęboko i stworzył jej… męża.”

„A, to pod hasłem zdążyć przed alzheimerem. Po dwóch dniach wysłałam e-maila mojemu instruktorowi, więc chyba zdążyłam.”