„Jest dla mnie jasne, że to, co zwiemy pragnieniami, to sznurki, które ma w ręku Bóg, i które wprawiają nas w ruch jak marionetki.”

„Istnieją marionetki, które same pociągają za swoje sznurki.”

„Bóg wprawia w ruch gracza, ten zaś figurę.
Jaki bóg zza pleców Boga rozpoczyna fabułę
z pyłu i czasu, i snów, i agonii?”

„Bóg tworząc mężczyznę, wprawiał się.”

„Jak zwie się wasza boleść sroga?
– Nie mamy Boga! Brak nam Boga!”

„My dzięki sztuce możemy się zwać wnukami Boga.”

„Po prostu w zakłopotanie wprawia mnie zarówno myśl, że Bóg istnieje, jak myśl, że Bóg nie istnieje. W takim razie wolę o tym nie myśleć.”

„ŻYCIE + PRAGNIENIE = CZŁOWIEK; ŻYCIE – PRAGNIENIE = BÓG”

„Dosyć już nasłuchał się tłum o tym, co się zwie „prawami człowieka”, niechże usłyszy kiedyś o prawach Boga.”

„Nasza cisza powstaje z poczucia, ze jesteśmy całkowicie w ręku Boga.”