„Ludzie na naszej planecie nie stoją w szeregu. Tak naprawdę wszyscy stoimy w kręgu trzymając się za ręce. Cokolwiek dasz komuś, kto stoi obok, w końcu do ciebie powróci.”

„Groszku pachnącego przyniosłaś mi w dłoni
dałaś groszek – dłoni nie chciałaś już dać.
stoi tu na biurku – i milczy jak płomień,
zmusza do milczenia tak jak ty – twój kwiat.”

„Nasze relacje są zazwyczaj jak dwie siły, które nie chcą kompromisu. Prawdziwa miłość to kompletne oddanie się drugiej osobie. Uważam że to nie może się stać, przynajmniej nie na planecie Ziemia.”

„Do kościoła przychodzą bardzo różni ludzie, rzemieślnik, robotnik, profesor, artysta. Na koncercie w filharmonii siedzą ci, którzy się dobrali, którzy kochają muzykę. W kościele obok rzeźnika stoi docent. Jak do nich wszystkich przemówić? To nie jest proste, naprawdę.”

„Polityka musi stać się naszą religią.”

„W świat za lustrem
pójdziemy daleko
naszą miłość
trzymając za ręce…”

„Dla wierzącego Bóg stoi na początku, dla fizyka zaś na końcu wszelkich dociekań.”

„Doświadczenie ma sąd, pojęcie na wszystko, co się stało, tylko nie ma pojęcia na to, co się w tobie dzieje.”

„Jak długo na Wawelu
Zygmunta bije dzwon;
Tak długo w sercach naszych
Rozbrzmiewa polski ton,
Stać będzie kraj nasz cały,
Stać będzie Piastów gród;
Zwycięży Orzeł Biały,
Zwycięży polski lud!”

„Każdy, kto chce być na pierwszym planie i stać w świetle reflektorów, musi umieć się obronić. Dlatego trzeba być wojowniczym, podkreślać swoją indywidualność, nie pozwolić sobie w kaszę dmuchać. Tym bardziej ze nie zawsze wszyscy sypią pochwałami, zdarzają się też słowa krytyki. Dlatego trzeba mieć do tego dystans, uodpornić się na takie rzeczy. Oczywiście, nie można popaść w przesadę i stać się zadufanym w sobie bufonem. Aktorowi potrzebna jest też pokora – ale z zachowaniem własnej godności. Nie można dać się upokorzyć, bo wszyscy będą tobą pomiatać.”