„Świat ma zgagę, tylko jedno jest zapewnione,
Czas – prąd rzek obojętnych niesie nas w ujścia stronę.”

„Jesteśmy jak na krze, która jest unoszona prądami technologii. Nie panujemy nad nią, nie wiemy dokąd nas niesie, nie wiemy jak nią sterować.”

„Mówi się, że czas jest jak rzeka. Gówno tam. W rzece można pływać z prądem i pod prąd. A w czasie możesz? Gdzie. Czas to nie żadna rzeka. Czas to wielka zajebista żyletka tnąca wszechświat. A ostrze tej żyletki to jest to, co teraz. Rozumiesz? I tyle. Żadnego z prądem i pod prąd, żadnej przeszłości ani przyszłości – tylko to, co teraz. A to, co czujemy, te nadzieje i żale za jakimiś pierdołami, nic nie znaczy. O dupę potłuc. Na tym świecie nic nie jest ważne, tylko to, co teraz.”

„Najważniejsze to pozostać sobą, czasem nawet idąc pod prąd.”

„Zatrzymałem się na chwilę i pomyślałem: Dokąd oni wszyscy biegną? Po co ja z nimi biegnę? Dlaczego biegnę? Nikt mnie nie goni… Odwróciłem się w drugą stronę i poszedłem pod prąd. I tak to jest, idę pod prąd. Nie poddaję się i staram się z tym walczyć, żeby nie zatracić samego siebie.”

„Nie można dojść do czegoś, od czego się nie zaczyna, ani w jedną, ani w drugą stronę. Zawsze na początku jest coś z tego, co i na końcu, obojętne, od której strony się zaczyna i w której się kończy.”

„Serce pełne miłości smutnej niosę
jak żołnierz mogiłę pod swym hełmem
niesie przez czas.”

„Nieważne, jak bardzo chciałem tych wszystkich rzeczy, na które potrzebowałem pieniędzy, zawsze istniał jakiś diabelski prąd spychający mnie w przeciwnym kierunku – w stronę anarchii, nędzy i szaleństwa.”

„Nie nam oceniać, czy świat zmierza w dobrą, czy w złą stronę.”

„Nikt nie bywa równie intelektualnie leniwy jak naprawdę inteligentny człowiek. Dajcie takim ludziom okazję, a uniosą wiosła i pozwolą nieść się prądowi… drzemiąc do Bizancjum.”