„Nie znoszę niczego po troszku, zwłaszcza jeżeli źle smakuje.”

„Nie znoszę tych, którzy źle próbują i grają. Szanuję i cenię profesjonalizm.”

„Źle jest być sługą Amora, bo im wierniej mu się służy, tym boleśniejsze trzeba znosić ukłucia.”

„– Ciąża – powiedział.
Nie znosiła, kiedy nazywał to „ciążą”. Widocznie wcześniej źle zinterpretowała jego uśmiech.
– Dziecko – powiedziała.”

„Nie znoszę słowa „wcielać się”, zwłaszcza, że kojarzy mi się z „cielęciem”. Aktorstwo moim zdaniem nie polega na wcielaniu się. Tu chodzi o wyrażenie treści roli poprzez własną indywidualność. To przywilej i obowiązek aktora. Inaczej to deklamacja.”

„Kiedyś ktoś zapytał mnie, czy lubię tańczyć. Oczywiście, że lubię, ale tańczę przeważnie tylko na scenie, rzadko bywam w lokalach, źle czuję się, gdy każdy na mnie patrzy i do tego nie znoszę dymu z papierosów. Próbowałam kiedyś nauczyć się palić – ale nic z tego nie wyszło.”

„Tradycja może być brzydkim słowem, zwłaszcza w okolicach Bożego Narodzenia.
Rodziny z całego świata spotykają się przy stole i radują swoim towarzystwem przez jakieś kilka minut. Przez godzinę się tolerują. Później już z trudem znoszą swoją obecność.”

„Chętnie znoś wady innych, jeśli chcesz, aby inni znosili twoje.”

„Dlatego musiał się (socjalizm) narodzić. Robotnicy musieli bronić się przed systemem, który obiecywał wiele praw, ale nie zapewniał godziwego życia. Ale – ostrzegał Jose Antonio – socjalizm, a zwłaszcza ten socjalizm, który stworzyli w gabinetach niewzruszeni w obojętności apostołowie socjalizmu, którym zawierzyli robotnicy… (socjalizm ten) nie widzi w historii niczego, poza grą gospodarczych resortów; znosi się wszystko, co duchowe: religia to opium dla ludu, Ojczyzna, to mit wykorzy­stywania biednych. To wszystko twierdzi socjalizm. Nie ma niczego poza produkcją i organizacją gospodarki. Robotnicy muszą więc dobrze popracować nad swą duszą, by nie pozostał w niej najmniejszy cień wartości du­chowych.”

„Nie znoś drewna do lasu.”