„Radości i smutki ludzkie mijają jak fale morza.”

„Nielegalne zyski przynoszą nagłe radości i długotrwałe smutki.”

„Na tym polega przyjaźń, że troszczymy się o bliskich, odgadujemy ich ukryte pragnienia, radości, smutki.”

„Smutek jest samowystarczalny: by odczuć jednak pełną wartość radości, musisz mieć kogoś, by się nią podzielić.”

„Smutek zawiniony to ten, który wynika z niemożności wytrzymania rzeczy i krzyży. Tych pierwszych ludzkich, drugich – nadprzyrodzonych. Smutek grzeszny to pragnienie uciechy, bogactw, pragnienie, które nie jest zaspokojone i was zasmuca, lub pragnienie, które po zaspokojeniu rodzi w was jeszcze większy smutek niż wcześniej, bowiem płacze w was sumienie. To jest smutek, który ja potępiam.”

„Z mózgu bowiem, i z mózgu jedynie, początek swój biorą wszystkie rozkosze nasze i radości, śmiech oraz żarty, a takoż smutki nasze i bóle, żale i łzy…”

„Poszłam daleko w głąb siebie, w straszliwy labirynt i oślepłam tam wewnątrz, i już niczego nie uda mi się zobaczyć ponad to, co już zobaczyłam. I widziałam samotność, smutek i wielki żal. I chwilę radości, która nie należała do mnie.”

„Taka była nauka jego, dla wszystkich stworzeń żywych objawiona: że grzech największy – to smutek i szerzenie smutku, a najsławniejsza chwalba Boża – to radość święta, pogoda serca, pieśń i sianie radości.”

„Jak źle
odbity sztych. I donikąd rozpryskuje się

jad skorpiona, wyryty na nim. By się tu i ówdzie
zmieszać z osoczem kogoś, kto odczuwa biały
smutek świata. Rozpięty w ciszę morską. Która trwa.
Jak delfin na okrężnej drodze przez morza.”

„Kończę dzień, jak zwykle, w obliczu morza, tego wieczora pełnego przepychu w świetle księżyca, który na powolnej fali zapisuje arabskie znaki fosforyzującymi kreskami. Niebo i wody nigdy się nie kończą. W jak dobrym towarzystwie przebywa smutek!”