„Wystarczy wyciągnąć rękę, aby objąć dziewczynę, ale wystarczy także przejść kilka kroków, aby pochylić się nad trumną, a między tym co jest najpiękniejszym życiem, a tym, co jest najokrutniejszą śmiercią – jesteśmy my.”

„Czasem śmierć jest tylko granicą do przejścia. Granicą między końcem jednego życia a początkiem drugiego.”

„(…) ja się zupełnie nie znałem na sztuce podrywania. Mnie to nie interesowało. Albo zakochiwałem się od razu, albo nie. A jak już się zakochałem, to wystarczyło, żeby dziewczyna była moja. Lub nie… Ale nigdy nie uprawiałem ściemy.”

„Miłość wystarczyła, by człowiek nie uważał, by stracił równowagę i stał się nieostrożny. A tęsknota, ciemna pustka, która powstawała w duszy, potrzeba, aby bić się w pierś i łkać w środku nocy, mogły wystarczyć, by człowiek zapomniał, jak stawiać kroki. Mogły wystarczyć, by człowiek przekroczył punkt, w którym grunt się kończy, a zaczyna się woda.”

„Wybudowałem tak piękne zamki, że ich ruiny mi wystarczą.”

„Zło najstraszliwsze, śmierć, nie dotyka nas wcale,
bo póki my jesteśmy, nie ma śmierci,
a kiedy jest śmierć, nie ma nas.”

„W każdym człowieku tkwi podejrzliwość, jak trucizna utajona w sekretnym gruczole – wystarczy go musnąć, by wlał kilka kropel jadu do serca, a im większa wiedza o życiu, tym gruczoł większy i bardziej pobudliwy.”

„Tak jak Hamlet, muszę wybrać między życiem a śmiercią.”

„Wystarczy tylko przyzwyczaić się do pracy i już bez niej nie można żyć.”

„Wystarczy zwrócić uwagę na człowieka, by stał się pociągający i na swój sposób piękny.”