„Czy Cesarz nie nosi ubrania? Czy po prostu wyobrażasz go sobie nago?”

„Wolę zagrać nago w arcydziele niż ubrana w jakimś gniocie.”

„Lubię myśleć, że kobieta, która nosi moje ubrania, nie ubiera się dla innych ludzi, tylko nosi to, co lubi.”

„Nie mieszczę się w swoje ubrania, to po prostu nie jestem ja. Nie jestem osobą, która nosi staniki, która musi nosić staniki. Naprawdę mi się to nie podoba. Lubię nosić stare, prześwitujące podkoszulki, w których nie wyglądam jak dziwka, bo nie ma na co patrzeć. Teraz mam cycki, więc nie mogę ich nosić, bo wysyłałabym inne sygnały.”

„Podejmujemy kogoś stosownie do nazwiska lub ubrania, jakie nosi, lecz odprowadzamy ku drzwiom stosownie do dowcipu, jakim się wykazał.”

„W nowych fatałaszkach zawsze jest coś obiecującego. W starych ubraniach człowiek nosi swoje wszystkie choroby i utrapienia. Nowy ubiór odświeża.”

„Abstrakcja. Nigdy się nie lubiliśmy i już raczej nie polubimy. W tym względzie jestem jak dziecko z baśni Andersena. Przyglądam się, przyglądam i widzę pysznego cesarza kroczącego nago przez miasto. A ta procesja trwa już ponad sto lat!”

„Dopóki kobieta nosi jeden przyprawiony warkocz na głowie, dopóki fałszuje zarówno swoje myśli mową, jak kształty swego ciała ubraniem, nie może lubić, nawet znosić prawdy.”

„Piękno kobiety nie przejawia się w ubraniach, które nosi, w jej figurze lub sposobie w jaki układa włosy. Piękno kobiety musi być widoczne w oczach, ponieważ są one drzwiami do jej serca – miejsca gdzie mieszka miłość.”

„Nie chodziłem więc przez parę miesięcy w żadnym uniformie, nie miałem też odwiedzin. Przepadłem dla świata tylko dlatego, że nie zgodziłem się podporządkować arbitralnej decyzji władz. (…) Wolałem paradować nago, pośród tak samo jak ja nie ubranych więźniów, przebywając w trudnych do zniesienia warunkach promiskuityzmu.”