„To dziwny świat – powiedziałam cicho, bardziej do siebie niż do niego.
– Jak żaden inny – przytaknął.”

„Dość mi tego, coś powiedział! Nie troszczę się już ani o siebie ani o świat.”

„Jesteś wrażliwy – powiedziała cicho.”

„Chciałabym także dać jakiś wkład od siebie światu – użyć mojej sławy do zbierania pieniędzy i podarowania ich ludziom, którzy najbardziej ich potrzebują. Co dobrego wychodzi z bycia popularnym i posiadania pieniędzy, jeśli nie możesz się nimi podzielić z innymi? Zawsze czułam, że powinno się traktować innych tak, jak samemu chciałoby się być traktowanym.”

„Świat chce, abyśmy byli odpowiedzialni wobec niego, a nie wobec siebie.”

„Im bardziej serio pragniemy powiedzieć prawdę, tym bardziej jesteśmy przekonani w głębi siebie, że oto dodajemy jeszcze jedno kłamstwo do wszystkich innych kłamstw, jakie wychodzą z ust naszych współczesnych.”

„Pierwsze pięć lat spędziłeś w ramionach kobiet i teraz za nimi tęsknisz. Nic dziwnego, każdy tęskni. Jednak powiem ci tylko, że kiedy przestaniesz być chłopcem, znowu w nie powrócisz.”

„Świat jest dziwny i nic, co nam się przydarza, nie jest przypadkowe.”

„Takie nowe dla niego, a takie stare dla mnie, takie dziwne dla niego, takie powszednie dla mnie. Takie smutne dla nas obojga…”

„Najbardziej męczą dialogi z sobą i monologi innych.”