„Bóg może istnieć albo i nie, ale cierpienie istnieje z całą pewnością. Jest absolutnie rzeczywiste i niezaprzeczalne. I z tej realności wynika właśnie moje zaangażowanie, jądro mojej wiary.”

„Bóg nie jest ani przedmiotem mojego rozumu, ani przedmiotem mojej wrażliwości, lecz przedmiotem mojego bytu. Bóg istnieje dla mnie w tym samym akcie, w którym ja istnieję”

„Ja nigdy nie mam pewności. Jak niedowiarkowie przekonują mnie do niewiary, idę w stronę wierzących. Jak wierzący – do wiary, uciekam w stronę niedowiarków. Najgorsza jest przemoc dyskursu, takiego czy innego. Niewiara też jest zresztą wiarą, ale w to, że Bóg nie istnieje, że nie jest dla nas ważny.”

„Bez bólu i cierpienia nie istniejemy.”

„Bez bólu i cierpień nie istniejemy.”

„(…) cierpienia dawały mi ponurą satysfakcję. Udowadniały, że istnieję. Zdawało się, że kiedy mówię nie, kłamie całe moje jestestwo.”

„W świecie nie ma nic poza pustką. Ludzie mogą myśleć, że istnieje coś rzeczywistego, ale mylą się.
Dla mnie nie ma narodzin ani śmierci.”

„Nie czyni mi krzywdy to, że mój sąsiad mówi, iż istnieje dwudziestu bogów albo, że żadnego boga nie ma.”

„Istnieje we mnie wewnętrzna potrzeba wypowiadania siebie, mojego przeżywania Boga.”

„Niczego nie byłam pewna. Może to po prostu cecha nastolatków: ogólny brak pewności. Nie byłam pewna, czy istnieje Bóg, czy istnieje życie po śmierci. (…) czy słońce wzejdzie o poranku i zajdzie wieczorem.”