„Wiary autentycznej, ryzykującej, w liberalnym, egalitarnym i indywidualistycznym społeczeństwie już nie ma, a jeśli jest, to tylko w kulturowym skansenie. Niewiele dziś doprawdy dzieli wiarę od niewiary. Obie bywają płytkie i machinalne. Rzadki to ptak – człowiek prawdziwie wierzący. I rzadszy jeszcze jego negatyw – zaangażowany ateista walczący z wiarą i religią tak, jak kiedyś wyznania walczyły między sobą.”

„(…) by być człowiekiem wiary, musisz walczyć z sobą przez cały dzień…”

„Według mnie korzenie stanowi wiara – odpowiedziała po cichu.
– Wiara w moją religię, nawet jeśli nie ja ją wybrałam… Ale liczy się także wiara w siebie, wiara w ludzi, których spotkasz. To będzie twoja prawdziwa rodzina.”

„Największą wiarę mają ateiści: wierzą, że Boga nie ma.”

„Ja nigdy nie mam pewności. Jak niedowiarkowie przekonują mnie do niewiary, idę w stronę wierzących. Jak wierzący – do wiary, uciekam w stronę niedowiarków. Najgorsza jest przemoc dyskursu, takiego czy innego. Niewiara też jest zresztą wiarą, ale w to, że Bóg nie istnieje, że nie jest dla nas ważny.”

„Zwalczać coś to znaczy to coś podtrzymywać.(…) Być ateistą to znaczy podtrzymywać wiarę w Boga.”

„Bezbożnicy, wierzący
Milczące większości,
Wasza szpetna wiara
Wywraca wnętrzności.”

„Teraz nie jestem związany z żadną religią, ale w pewnym sensie muszę mieć jakieś strzępy wiary, aby wstawać codziennie rano. Chociażby wiara w siebie, w ludzi których kocham.”

„Nowy ryt Mszy wyraża nową wiarę, wiarę, która nie jest nasza, wiarę, która nie jest wiarą katolicką. Ta nowa Msza jest symbolem, jest wyrazem, jest obrazem nowej wiary, wiary modernistycznej.”

„Bądź cierpliwy, albowiem cierpliwość jest dla wiary tym, czym głowa dla ciała. Ciało bez głowy niewiele jest warte, zupełnie jak wiara bez cierpliwości.”