„Saszenko piszę tylko w transkrypcji polskiej, przez „sz”, a nie „s” z dzióbkiem. Nieraz dostało mi się za to w Internecie. Ale nie zamierzam się uginać. Od pokoleń nazywamy się Saszenko.”

„Ja też się nieraz zastanawiam i jeśli mam wątpliwości, piszę „szanowna pani.””

„Pytasz, czy wróciłem? Nie, nie wróciłem. Dostałem od prezydenta Kwaśniewskiego polskie obywatelstwo. Robię masę rzeczy związanych z językiem hebrajskim, tłumaczę, piszę. W gruncie rzeczy pracuję w Izraelu, a mieszkam w Polsce. Tu również od piętnastu lat płacę podatki.”

„My nie odejdziem,
choć odejść możem
i nikt
do pracy
nie goni.
N  a  s  z  e my drzewo
na n  a  s  z  y  m torze
ładujemy na n  a  s  z  e wagony.”

„Celem pisania jest idealizacja, ona odbywa się nawet, jeśli jej nie zamierzamy. Pisarz wymyśla pewne figury. Nie chce rozczarowywać czytelników. Ale to przede wszystkim mnie, a nie czytelnikowi, potrzebny jest taki mocny bohater.”

„Nie da się wygrać wojny bez elementu improwizacji, tak samo jak prawdziwa sztuka nie może powstać bez ziarna irracjonalności, które inaczej nazywamy talentem autora. ** Źródło: s. 128.”

„Pomnik: struktura s t o i c k a.”

„– Jesteś zamężna? – Rosnące nadzieje Qwillerana rozpłynęły się jak mgła.
– Teraz nazywam się Graham. A co ty tu robisz, Jim?
– Nikt nie nazywa mnie już Jim. Od dwudziestu lat mówią na mnie Qwill.
– Nadal piszesz Qwilleran przez „w”?
– Tak, i nadal przyprawia to maszynistki i korektorów o niestrawność.”

„Postrzegam futbol jako sztukę przez duże „S”, a piłkarze są dla mnie artystami.”

„Kamień: rzecz p o s p o l i t a.”