„Cały świat to scena,
A ludzie na nim to tylko aktorzy.
Każdy z nich wchodzi na scenę i znika,
A kiedy na niej jest, gra różne role.”

„Każdy z nas przez całe życie jest ostatecznie sam ze sobą. Monodramy są trudniejsze, bardziej wymagające niż gra z innymi aktorami.(…) Gdy gramy w zespole, energia się rozkłada na wszystkich aktorów. A ja przecież będę na tej scenie cały czas sama! To jest wyzwanie. Dla mnie monodram to też straszna samotność.”

„Rasowy aktor, który pożegna scenę, do końca życia gra już tylko człowieka.”

„Jest coraz więcej ludzi bezczynnych, coraz więcej aktorów, dla których w rozgrywającej się sztuce świata nie ma roli i miejsca na scenie.”

„Życie jest jedynie przelotnym cieniem;
żałosnym aktorem, co przez godzinę puszy
się i miota na scenie, po czym znika;
opowieścią idioty, pełną wrzasku i wściekłości,
a nie znaczącą nic.”

„Myśmy aktorzy na życia scenie
I wszyscy mamy rozdane role”

„Aktorem się bywa na scenie. Wrażliwym twórcą jest się cały czas.”

„Dla każdego aktora, na ekranie czy scenie, gra jest jak wystrzelenie kuli z pistoletu. W momencie, gdy kula opuszcza lufę, nie ma się już nad nią kontroli. Musi dojść do celu.”

„Całe życie ludzkie czymże jest innym jak nie jakąś komedią, w której każdy występuje w innej masce i każdy gra swoją rolę, dopóki reżyser nie spędzi go ze sceny.”

„Jestem żywa sceną, po której przechodzą różni aktorzy, grający w różnych sztukach.”