„Nie lubiłem tego miasta – jego tynków, jego zapachów, szarego, brudnego, śniegu topniejącego na jego ulicach, ludzi na Lubartowskiej i 1 Maja, pijackiego folkloru zaniedbanego Starego Miasta.”

„Blizny na twarzach starców w autobusach.
Miejsca pamięci na ulicach miasta,
z którego nie miała zostać nawet miazga.”

„Szary, olbrzymi Londyn ze swoimi miriadami ludzi, brudnych grzeszników i wspaniałych grzechów.”

„Śnieg w maju. Wiosna dostała kataru.”

„Ten dziadek, który się urodził na pustyni i mówił językiem Aborygenów, dziś już zapomnianym, siedział w centrum miasta i kierował ruchem pociągów wożących ludzi przez pustynię – do miasta albo z miasta: jedni przyjeżdżali tu umierać, drudzy się rodzić, inni stąd wyjeżdżali. Bo już się urodzili. Albo już umarli.”

„Bardzo mnie interesują ludzie, którzy są z marginesu, z pogranicza – wolę zresztą nazywać ich „pierwszymi aktorami miasta.””

„Jestem pewien, że 1 maja Fidel powróci do swych obowiązków.”

„Ulica Krokodyli była koncesją naszego miasta na rzecz nowoczesności i zepsucia wielkomiejskiego. Widocznie nie stać nas było na nic innego, jak na papierową imitację, jak na fotomontaż złożony z wycinków zleżałych, zeszłorocznych gazet.”

„Dziewczyny mego miasta piękne kiedyś
teraz za sobą ciągną zardzewiały
długi i ciężki swych lat łańcuch
ciągną go w cichej nocy ulicami
jak rosyjscy burłacy łodzie
ile im jeszcze ogniw pozostało?”

„Każdy wie, że w Holandia zezwala na handel lekkimi narkotykam, więc na ulicach miasta było pełno młodych ludzi palących marihuanę. Przyznaję, że dla mnie to były bardzo szokujące sceny, miasto goszczące młodych ludzi poszukujących radości, wolności, zadowolenia, z drugiej strony koszmar narkotyków, które niszczą tak wiele istnień ludzkich i rodzin.”