„Unikaj ludzi, którzy są zależni i tchórzliwi i przez swe ciągłe oczekiwanie nieszczęścia sprowadzają w końcu nieszczęście. W ich towarzystwie – kimkolwiek by byli – będziesz wchłaniał w siebie ich ducha i nieświadomie inaczej działał, niż byś chciał – przestaniesz być sobą.”

„Nieszczęście jest jak miłość, wiąże ludzi ze sobą.”

„Demokracja byłaby świetna, gdyby tylko ludzie przestali ciągle mówić.”

„Cóż, oczekiwałem dużo więcej od siebie. Nigdy nie będę z siebie do końca zadowolony.”

„Przyszłam ze świata projektowego, gdzie budując zespół, byłam w jego środku, miałam kontakt z każdą osobą. Wszyscy byliśmy partnerami, ciągle mieliśmy sobie coś do powiedzenia. W instytucji, gdzie są etaty, obowiązują inne reguły, ale ja się nie zmienię i nie chcę tej cechy – organicznego kontaktu z drugim człowiekiem – zmienić w sobie. Wszystko sprowadza się do komunikacji między ludźmi. Jeśli komuś nie powiem, czego oczekuję, to w przyszłości może się okazać, że ten ktoś nie zrealizuje zadania, tak jak oczekiwałam. I wtedy mogę mieć pretensje tylko do siebie. Poza tym najlepsze pomysły wynikają z rozmowy, dialogu Nie ma współpracy bez rozmowy.”

„Ćpanie to jakby deklaracja, że się przestało wierzyć w samego siebie. Ludzie uzależnieni od narkotyków są podobni do alkoholików. Nie szanują się, chcieliby uciec od samych siebie. To rodzaj psychicznego samobójstwa.”

„Ludzie w końcu muszą zmierzyć się z sobą samymi.”

„Związki sportowców są dość specyficzne. Nas ciągle nie ma w domu. Ostatnio, jak przez jakiś czas byłem w domu, to żona się mnie pytała kiedy w końcu gdzieś wyjadę. Więc może to? Żeby móc się za sobą stęsknić.”

„Najtrudniej jest unikać naśladowania samego siebie.”

„W naszych nieszczęściach poznajemy przyjaciół. W nieszczęściach przyjaciół poznajemy siebie.”