„Nie mamy wyboru, przyjacielu. Jesteśmy jak ziarenka piasku w klepsydrze, ty i ja. Kiedy klepsydra zostanie odwrócona, będziemy padać w tym kierunku, co wszystkie inne ziarenka.”

„twoje kocham brzmi jak trzeba
kotu wymienić wodę
i piasek
w klepsydrze zacina się:
kwestia czasu”

„Istnieje przekonanie, że ludzie chorzy podlegają skodyfikowanym reakcjom, przechodzą przez kolejne fazy choroby w sposób podobny. Nie wierzę w to. Są przypadki, że tak silne doświadczenie coś niesamowitego w człowieku uruchamia. Sprawia, że „ta reszta” życia nie jest staczaniem się po równi pochyłej, degradacją, ale nabiera nowego sensu. Można je przeżyć intensywnie, twórczo, w sposób niezwykły, bo – trawestując wiersz Johna Donna (…), nigdy nie wiemy, ile ziarenek piasku przesypie się jeszcze w naszej klepsydrze.”

„Klepsydry uprzytamniają nie tylko szybki bieg czasu, ale i proch, w który się obrócimy.”

„I małe grzechy zabijają, jeśli się je lekceważy. Małe są krople, które napełniają rzeki, małe są ziarenka piasku, lecz jeśli się włoży na kogoś wiele piasku, to ten go uciska i przygniata. Zlekceważona woda to samo czyni, co nacierająca fala, choć stopniowo się wsącza, ale długo się wsączając, jeśli nie jest wylewana, okręt zatapia.”

„Każdy, kto ma w sobie choć okruszek wesołości, chodzi po plaży boso – odezwał się Ślimak po chwili. – Nie dość, że wygodniej, to o ile przyjemniej! To prawie jak latanie. Niezupełnie, ale prawie. Ziarenka piasku przesypują się między palcami, czasem chłodne, czasem gorące. Stopy na wolności wariują ze szczęścia. Ale buty… – Ślimak spojrzał na Mamę surowo.”

„Nawet, jeśli będzie padał deszcz
Przyjdę żeby obiad z tobą zjeść
Nawet, jeśli będzie gęsta mgła
Ja w tej mgle do ciebie będę szła”

„Nie ma ciebie, nie ma mnie, przyjacielu, trybisz?”

„Kiedy patrzę na młodych ludzi i widzę, że są oni w stanie jednocześnie grać na komputerze, pisać e-maila, odbierać SMS-a, słuchać muzyki, oglądać telewizję i coś jeść, to wydaje mi się, że budowanie dla tych ludzi szkatułkowej struktury Sanatorium pod klepsydrą jest zwyczajnie głębokim absurdem. Oni tego nigdy nie przyjmą.”

„Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić. Nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć. Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem.”