„Kiedy zaczynałem moje samodzielne życie artystyczne, wszechwładnie panował abstrakcjonizm. Malarstwo figuratywne, na którym ciążyły złe dokonania socrealizmu, było traktowane bardzo podejrzliwie. Z przekory wyłamywałem się z obowiązującego kanonu. Ale i ten powód nie wyczerpuje całej prawdy [o tym], dlaczego uprawiam malarstwo przedstawiające. Otóż (…) wierzę w posłannictwo sztuki, posłannictwo społeczne. A to najdosadniej realizuje się właśnie w malarstwie figuratywnym.”

„Przestałem odróżniać to, co przedstawiane od przedstawiającego. Moje malarstwo, z braku innych odniesień, stało się motywem dla siebie.(…) obraz jest faktem, który sam realizuje własną konkretyzację.”

„Poezja to mówiące malarstwo, a malarstwo – milcząca poezja.”

„Malarstwo jest milczącą poezją, a poezja – mówiącym malarstwem.”

„Moje malarstwo to moja egzystencja.”

„(…) granice malarstwa nie są określone i nigdy nie będą, ponieważ to nie granice wyznaczają ramy malarstwa, lecz odwrotnie.”

„Wszyscy chcą rozumieć malarstwo; dlaczego nie próbują rozumieć śpiewu ptaków?”

„Malarstwo jest sztuką konwencji.”

„Pomówiony, obronię się malarstwem.”

„Malarstwo – coś pośredniego między myślą a rzeczą.”