Agnieszka Osiecka cytat: „Nie ma jak pompa.”

„Moje serce nie puka. Odgłosu, jak wydaje ta stara pompa należałoby szukać raczej w świecie hydrauliki.”

Samuel Beckett książka Molloy

For it does not beat, not my heart, I’d have to refer you to hydraulics for the squelch that old pump makes. (ang.)
Źródło: Molloy http://books.google.pl/books?id=sglVtT7_nH4C&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Grove Press, 1994, s. 121.

„Oddałem ten mój znany łańcuch na licytację. Kupiono za niego pompy insulinowe dla dwóch chorych chłopców.”

Piotr Misztal (1965) polski przedsiębiorca i polityk

Źródło: Siedem tajemnic Piotra M., wyborcza.pl, 29 stycznia 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,4877032.html?as=2&startsz=x

„Demokrata drętwieje z przerażenia, gdy dowiaduje się o niezwykłej koalicji, która mu zagraża; gdy odkrywa, że klasyczność Sofoklesa sprzymierzyła się z romantyzmem Kierkegaarda, aby go potępić; gdy widzi, iż przy tym przedsięwzięciu biskupia pompa Bousseta paktuje z dionizyjskim ateizmem Nietzschego.”

Nicolás Gómez Dávila (1913–1994)

Demokracja

„Zawsze podobał mi się pomysł, żeby wziąć ślub w Paryżu, gdzie Tony dorastał. To będzie piękna uroczysta gala z wielką pompą, wykwintnym jedzeniem i najlepszym szampanem. Gdybyśmy brali ślub w Teksasie, nie byłoby tak romantycznie. Bawilibyśmy się przy dźwiękach muzyki country, a goście tańczyli na drewnianej podłodze i jedli barbecue na podwórzu.”

Eva Longoria (1975) aktorka amerykańska

o swoim ślubie.
Źródło: „Cosmopolitan”

„Leci lud mój na pował głodem wyniszczony.
Statek, dobytek, rządem złym wykorzeniony!
Ręce rolnym robakom w podarkach ustały;
A za pompą zbytecną siostry nędzne wstały.
(…)
Już wprowadza Swawola okrutną niewolą,
Wsi drze, miasta wywraca, swych pustoszy rolą.
Burzy, jakby wiecznie gmin wykorzenić chciała.”

Jan Jurkowski (1580–1639)

Źródło: Chorągiew wandalinowa, Kraków 1607.

„Tych zapowiedzi było już od groma i jeszcze trochę, więc trudno mi tym razem w nie uwierzyć. Wystarczy przypomnieć sobie ogłoszony z wielką pompą plan konsolidacji finansów, firmowany przez Boniego i Rostowskiego. Potem musieliśmy czekać kolejne miesiące na sformowanie się wizji pod postacią ustaw. Wydawało się, że już za chwilę projekt ujrzy światło dzienne, a tymczasem wyjęto z niego zaledwie jeden element, pod postacią podwyżki VAT.”

Eugeniusz Kłopotek (1953) polityk polski

o planach ustawowych rządu.
Źródło: money.pl http://www.money.pl/archiwum/mikrofon/artykul/klopotek;ustawowej;ofensywy;nie;bedzie,222,0,657886.html, 20 sierpnia 2010

„Z zawodu jestem tokarzem ślusarzem i w pewnym momencie życia zaczęłam recytować. Pracowałam w zakładach Unitra-Unima, wytwarzających m. in. pompy próżniowe. I tam podeszła do mnie kiedyś kierowniczka prężnie działającego klubu przyzakładowego, pani Teresa. Wyznała mi, że ma problem, ponieważ żaden mężczyzna, którego prosi, nie chce powiedzieć okolicznościowego wiersza. Był to monolog Załuckiego opowiadający o jakiejś urzędniczce. Zgodziłam się. I za sprawą tego wiersza weszłam do konkursów recytatorskich.”

Elżbieta Okupska (1953) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 30 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jztzs.htm

„Zjazd odbywał się z dużą pompą pod przewodnictwem – komisarycznego zresztą – prezydenta Warszawy, późniejszego sławnego obrońcy stolicy, Stefana Starzyńskiego. Gdy przewodniczący komisji, wiceprzewodniczący Warszawy, udzielił mi głos wymawiając moje nazwisko, powstał nieprawdopodobny wrzask obecnych na sali endeków i sanatorów. Zaskoczona stałam przez chwilę milcząc, a potem bardzo głośno krzyknęłam:
– Zdaje się, że panowie przestraszyli się samego mojego nazwiska! Ku mojemu zdziwieniu, zapadła całkowita cisza (teraz oni zostali zaskoczeni), korzystając więc z niej zgłosiłam i uzasadniłam wniosek w sprawie rozbudowy baraków dla bezdomnych.”

Lidia Ciołkosz (1902–2002) polska działaczka socjalistyczna, publicystka

o Zjeździe Miast Polskich w 1935 r., w którym autorka uczestniczyła jako przedstawicielka Tarnowa.
Źródło: Spojrzenie wstecz. Rozmowy przeprowadził Andrzej Friszke, Paryż 1995.

„Wydawało się niemożliwe, żeby Wendy Wright składała się jak inni ludzie z krwi i organów wewnętrznych. W jej sąsiedztwie czuł się jak drobny, tłusty, spocony, niewykształcony żarłok o rozklekotanym żołądku i świszczącym oddechu. Zaczynał wtedy zdawać sobie sprawę z mechanizmów, które utrzymywały go przy życiu: pompy, rury, zawory, sprężarki i paski klinowe musiały z hałasem wykonywać w jego organizmie swą pozbawioną szans powodzenia pracę, skazaną ostatecznie na klęskę. Widząc jej twarz miał wrażenie, że jego własna jest krzykliwą maską, obserwując jej ciało czuł się jak tandetna, nakręcana zabawka. Cała utrzymana była w subtelnych kolorach, jakby delikatnie podświetlonych. Jej oczy, przypominające zielone, polerowane klejnoty, spoglądały na wszystko beznamiętnie i nigdy nie dostrzegł w nich lęku, wstrętu czy pogardy. Wszystko, na co patrzyła, zyskiwało sobie jej akceptację. Robiła wrażenie osoby bardzo spokojnej: wydawała się przy tym silna, pogodna i opanowana, odporna na wyczerpanie, zmęczenie, choroby i niemoc. Miała pewnie jakieś 25 czy 26 lat – ale nie mógł sobie wyobrazić, by kiedykolwiek wyglądała młodziej, i wydawało mu się pewne, że nigdy się nie zestarzeje. Zbyt dobrze panowała zarówno nad sobą, jak i nad otaczającą ją rzeczywistością, by ulegać wpływom wieku.
– Jestem – odezwała się Wendy spokojnym, łagodnym głosem.”

Philip Kindred Dick książka Ubik

Ubik (1966)

„Nie ma jak pompa.”

Agnieszka Osiecka 60

Podobne cytaty