„Chrzęst kostek lodu przypominał odgłos potrząsanych w kubku kości do gry. Wszystko jest hazardem, a zwłaszcza miłość. Ostatnim razem przegrałam, pomyślała.”

„A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (…) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (…) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać – to tylko kwestia szczęścia.”

„Kleks w krainie zbuntowanych luster, Skelk na pustyni:
Do mojej wanny proszę wrzucić wiadro kostek lodu i włożyć słomkę!”

„Trochę ognia, trochę lodu czyni miłość trwałą.”

„Młodzi wierzą, że miłość to kostka cukru uwięziona między prętami małżeńskiej klatki.”

„Miłość – pomyśleć przez sekundę, że w uścisku zamykamy szkielety.”

„Miłość nie daje przyjemności, lecz przynosi cierpienie, a jej przeznaczeniem jest noszenie w sercu ciernia wbitego przez uczucie, które kruszy dusze, choćby były z lodu.”

„We mnie było mało ciepła. Niewiele mięsa zostało już przy moich kościach. Wystarczało go tylko dla podtrzymywania złości – ostatniego ludzkiego uczucia. Właśnie nie obojętność, lecz złość była ostatnim ludzkim uczuciem – tym, które bliższe jest kościom.”

„To zabije te dzieci, bo jakimś trafem je zraniły. Ale najpierw będą jeszcze długo cierpieć, bo przez jedną krótką chwilę zdołały sprawić, że To się ich przestraszyło. A zatem chodźcie do mnie, pomyślało, nasłuchując odgłosów towarzyszących ich zbliżaniu się, chodźcie do mnie, dzieci, i zobaczcie, jak ładnie tu wszyscy pływamy. Jak wszyscy tu pływamy.”

„To się wypali, pomyślała ze strachem. Miłość się wypali i nienawiść się wypali, aż na koniec nie zostanie zupełnie nic.”