„Teatr powinien zostać bez płci. Jestem wkurzona, kiedy wychodzę z przedstawień, po których widać, że to zrobiła baba i że miała cały czas ciotę w czasie prób albo że robił to facet z kompleksami Onana. A tak poważnie: naturalnie można o jakimś przedstawieniu powiedzieć, że interpretacja czy wizja jest mniej lub bardziej męska lub żeńska, ale nie zawsze idzie to w parze z płcią twórcy. Jeśli przedstawienie mnie poruszyło, nie zastanawiam się nad płcią reżysera, ale nad przesłaniem. Tylko widz ma prawo odbierać teatr w kategoriach płci, jako mężczyzna, kobieta czy, bo ja wiem, transwestyta.”
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm
Podobne cytaty
Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 22 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/wzwam.htm

o Waldemarze Pawlaku.
Źródło: Rafał Kalukin, Nie ma mocnych na Pawlaka, wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,75480,7404832,Nie_ma_mocnych_na_Pawlaka.html, 1 stycznia 2010

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 marca 2000 http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/evilar.htm

„Przedstawienie jest wszystkim, cały świat kocha przedstawienia.”
Postać: Jarlaxle
do Artemisa Entreriego.
Saga Najemnicy
„Reżyser nie może być interpretatorem własnego przedstawienia.”
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/lozkan.htm

o plebiscycie „Najpiękniejsza para w Polce” wg tygodnika „Gala”, na którym wybrano parę Tomasza Raczka i Marcina Szczygielskiego.
Źródło: dziennik.pl http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/135246,nigdy-nie-morduje-pajakow.html
Źródło: „Exklusiv”, 4 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26349