„Proletariatem nazywamy tę klasę społeczeństwa, która środki do życia czerpie jedynie i wyłącznie ze sprzedaży swej pracy, nie zaś z zysku od jakiegokolwiek kapitału; klasę, której dola i niedola, życie i śmierć oraz całe istnienie zależne jest od popytu na pracę, a więc od okresowych zmian pomyślnego i niepomyślnego stanu interesów, od wahań nieokiełznanej konkurencji. Słowem, proletariat, inaczej klasa proletariuszy, to klasa robotnicza dziewiętnastego wieku.”

— Fryderyk Engels

Zasady komunizmu (1847)

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

nie żyje , życie , śmierć , wiek , społeczeństwo , klasa , praca , stan , zysk , sprzedaż , zależny , istnienie , interes , wahanie , środek , konkurencja

Fryderyk Engels 31

niemiecki filozof i rewolucjonista 1820–1895

Podobne cytaty

„Gdyby proletariat był pod względem ekonomicznym wolną i silną klasą, miałby znaczny interes w braniu udziału w parlamentaryzmie; miałby też wtedy co zastępować. Ale proletariat jest klasą niewolną, klasą ekonomicznie zależną, lub nie posiadającą – i dlatego jest jego współdziałanie w parlamentaryzmie niedorzecznym, bezowocnym i bezcelowym (…)”

Pierre Ramus (1882–1942)

Bankructwo parlamentaryzmu
Źródło: str. 6

„Socjaliści wierzą, że bieda jest powodowana faktem, że ziemia, materiały i narzędzia pracy należą do kilku ludzi, którzy decydują o życiu lub śmierci klasy robotniczej i gnębią proletariuszy, którzy z kolei nie mają niczego.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Socjalizm

„(…) pierwszym krokiem rewolucji robotniczej jest wydźwignięcie proletariatu w klasę panującą, wywalczenie demokracji.
Proletariat użyje swojego panowania politycznego po to, by krok za krokiem wyrwać z rąk burżuazji cały kapitał, by scentralizować wszystkie narzędzia produkcji w ręku państwa, tj. w ręku zorganizowanego jako klasa panująca proletariatu i by możliwie szybko zwiększyć masę sił wytwórczych.”

Karol Marks książka Manifest komunistyczny

…) der erste Schritt in der Arbeiter-Revolution die Erhebung des Proletariats zur herrschenden Klasse, die Erkämpfung der Demokratie ist.
Das Proletariat wird seine politische Herrschaft dazu benutzen der Bourgeoisie nach und nach alles Kapital zu entreißen, alle Produktions-Instrumente in den Händen des Staats, d.h.des als herrschende Klasse organisirten Proletariats zu centralisiren und die Masse der Produktionskräfte möglichst rasch zu vermehren. (niem.
Manifest komunistyczny (1848)

„Stojąc na jednej z najbardziej zagrożonych pozycji, klasa robotnicza w Polsce nie może za żadną cenę dopuścić do złamania ustawy o 8-godzinnym dniu pracy. Żaden argument o konieczności wzmożenia pracy i ratowania przemysłu polskiego przed zalewem obcych nie może być dość silny, byśmy co do czasu pracy wchodzili w jakikolwiek kompromis i godzili się na najmniejsze choćby ustępstwa. Konkurencja pomiędzy przemysłowcami poszczególnych krajów nie może się odbywać kosztem warunków pracy klasy robotniczej.(…) Klasa robotnicza Polski, świadoma znaczenia krótkiego czasu pracy i odpowiedzialności, jaką nakłada na nią chwila obecna w walce proletariatu wszystkich krajów – spełni swój obowiązek i nie dopuści w żadnej formie do odebrania sobie jedynej powojennej zdobyczy – ośmiogodzinnego dnia pracy.”

Zygmunt Żuławski (1880–1949)

Źródło: 8-godzinny dzień pracy, „Robotniczy Przegląd Gospodarczy”, nr 3/1924 http://lewicowo.pl/8-godzinny-dzien-pracy/.

„[Polska Partia Socjalistyczna] w imię i z punktu widzenia socjalizmu powiązała interesy społeczno-polityczne i narodowe proletariatu Polski, wytworzyła syntezę tych interesów, w której miejsce właściwe zajęły dążenia proletariatu jako klasy ekonomicznie wyzyskiwanej, społecznie upośledzonej, jak i potrzeby polityczno-narodowe proletariatu, jako klasy rewolucyjnej w narodzie ujarzmionym, w kraju podległym obcemu panowaniu.”

Feliks Perl (1871–1927)

uzasadniając w 1907, dlaczego tylko PPS – Frakcja Rewolucyjna jest prawdziwą spadkobierczynią tradycji PPS.
Źródło: Kamil Piskała, Myśl i sumienie Partii, nowyobywatel.pl, 23 stycznia 2013 http://nowyobywatel.pl/2013/01/23/mysl-i-sumienie-partii-2/

„Przedstawiciele klasy próżniaczej – prócz zainteresowania wiedzą klasyczną – najczęściej studiują prawo i politykę, a szczególnie problemy administracji. Te tak zwane nauki są właściwie zbiorem maksym ułatwiających sprawowanie władzy przez klasę próżniaczą w oparciu o zasadę własności. Tak więc zainteresowanie tymi dyscyplinami naukowymi nie wypływa na ogół wyłącznie z pobudek intelektualnych i nie ma charakteru czysto poznawczego. Jest ono podyktowane praktycznymi potrzebami wynikłymi z racji panowania klasy próżniaczej nad resztą społeczeństwa. W swej genezie rządzenie ma charakter łupieżczy i stanowi nieodłączną część archaicznego modelu życia klasy próżniaczej. Polega na kontrolowaniu i stosowaniu przymusu wobec ludności, z pracy której klasa próżniacza czerpie środki na swe utrzymanie.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Praca fizyczna, produkcja, wszystko, co ma jakikolwiek związek z codzienną pracą zapewniającą środki do życia – jest wyłączną domeną klasy niższej.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Towarzysze! (…) Oto Kongres Kontynentalny klasy robotniczej. Jesteśmy tutaj, aby zjednoczyć robotników tego kraju i powołać do życia ruch robotniczy, którego celem będzie wyzwolenie klasy robotniczej z niewolniczych okowów kapitalizmu (…). Celem organizacji tej będzie uczynienie klasy robotniczej posiadaczem władzy ekonomicznej, środków do życia, zapewnienie jej kontroli nad maszynami służącymi produkcji i dystrybucji z pominięciem kapitalistycznych panów.”

Bill Haywood (1869–1928)

mowa inaugurująca w 1905 w Chicago pierwszy masowy konwent amerykańskich socjalistów, anarchistów i radykalnych związkowców, którzy powołali nowy związek zawodowy o nazwie Robotnicy Przemysłowi Świata.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 429.

„A czym są w ogóle klasy? Tym, co pozwala jednej części społeczeństwa przywłaszczać sobie cudzą pracę.”

Włodzimierz Lenin (1870–1924) organizator i przywódca Rewolucji Październikowej

Zadania związków młodzieży (1920)

„Marksizm stał się istotą rewolucyjnej nauki światowego proletariatu w wyniku historycznych doświadczeń oraz rozwoju walki klas.”

Prachanda (1954)

O maoizmie

Tematy

Fryderyk Engels 31

Podobne cytaty

Pokrewne tematy