„Niektórzy noszą blizny w innym miejscu niż im zadano rany.”

„Czas leczy wszystkie rany, ale zawsze zostawia nam parę blizn.”

„A gdzie jest ten drugi chłopiec?
Z blizną na nadgarstku
Odziedziczoną po poprzedniku (…) Czy dziś to nieświadome dziecko
Nosi nowe sińce i rany?”

„Niektórzy noszą kalosze po to, aby ich kroków nikt nie słyszał.”

„Niektóre stare rany nigdy się do końca nie zabliźniają i krwawią przy najmniejszym nawet zadrapaniu.”

„Zniewagi, które zadaliśmy, ważymy na innej wadze niż te, których doświadczyliśmy.”

„Szczęście, nie w innym miejscu, ale w tym miejscu ... nie przez kolejną godzinę, ale tę godzinę.”

„Tej świetlanej stolicy widzialnego siły niewidzialnego zadały straszny cios. (…) Teraz musimy sprawić, by rana nie okazała się śmiertelna. By świat tego, co widzialne, zatriumfował nad tym, co otoczone tajemnicą, dostrzegalne tylko przez skutki swych okropnych czynów.”

„Mogłem powiedzieć dziewczynie, która zadała pierwsze pytanie, że właśnie była świadkiem jednego ze znaków. Znaków, które potwierdzają, że znalazłem się w odpowiednim miejscu i czasie. Nadal jednak nie rozumiałem, jaka siła mnie tam przywiodła.”

„A ty chłopak orientuj i nie zadaj ze szmatą,
której dziecko co tydzień innemu mówi „tato.””