„Nawet radość z obecności ukochanego mężczyzny najlepiej przeżywa się w samotności. Gdyby jego obecność trwała bezustannie, istniałaby właściwie jedynie poprzez swoje ustawiczne przemijanie. Zatrzymać ją można tylko w chwilach osamotnienia.”

„Oj, tak, proszę państwa, samotność jest koszmarem. Nie ma nic gorszego od samotności… No, może jedynie obecność drugiej osoby…”

„To dobrze, że poprzez teatr możemy sobie i innym pomóc w oswajaniu cierpienia. Ono jest przecież doświadczeniem, tak samo ważnym jak szczęście i radość w dobrych chwilach życia.”

„Niepokój erotyczny (…), ten głuchy, nieokreślony głód, to uczucie, że czegoś nam brakuje, które prześladuje nas niemal w każdej chwili w naszym życiu, czy we śnie, czy na jawie.
Co to jest? Możliwość miłości w naszym ciele. Obecność, możliwa obecność innego człowieka.
Poniżające, ustawiczne przypomnienie, że samotność jest niemożliwością, że coś takiego, jak samotny człowiek, nie może istnieć.
Że słowo „ja” jest najbardziej pozbawionym sensu słowem. Pustym punktem w mowie.”

„Uczciwa kobieta przyjmuje pomoc mężczyzny jedynie pod warunkiem narzucenia mu swojej obecności.”

„Jakże miłe, wolne od męki i samotności myśli jest natychmiastowe rozpoznanie prawdziwej obecności niekwestionowanego ludzkiego piękna!”

„A czy w miłości potrzebna jest obecność? Obecność nawet jej przeszkadza.”

„(…) nieobecność może stać się dręczącą obecnością, jak uszkodzony nerw.”

„Zacząłem rzeźbić po to tylko, aby wyrazić taką sprawę jak nieobecność i przeczuwałem, że pustkę można wyrazić tylko poprzez rzeźbienie. Chciałem pokazać figurę, której pojedynczość, samotność wyrazić można tym, że w niej tej drugiej figury nie ma – stąd mieści się w niej negatyw ciała, jakby druga postać.”

„(…) smutna prawda polega na tym, że kiedy komuś umrze bliska osoba, znajomi często zaczynają tego kogoś unikać, chociaż akurat w takich chwilach obecność przyjaciół jest najbardziej potrzebna.”