„Łatwo jest wierzyć w siebie, gdy się kłamie, ponieważ wtedy mówi się o kimś zupełnie innym.”

„Wielkie piękności często stają się zupełnie kimś innym, kiedy mają trzydzieści osiem lat.”

„To samo przecież ożywia nas pragnienie, czy gdy kłamiemy, czy gdy mówimy prawdę: jedni kłamią wtedy, gdy zamierzają swoimi kłamstwy innych przekonać i coś na tym zyskać, drudzy mówią prawdę, aby przez nią jakąś korzyść osiągnąć i aby wzbudzić większe zaufanie. Tak więc dążymy wszyscy do tego samego celu, choć nie tak samo postępujemy. Gdyby nie miała stąd żadna korzyść wyniknąć, wtedy bez różnicy ten, co mówi prawdę, byłby kłamcą, a ten, co kłamie, mówiłby prawdę.”

„Jeśli mylę się, wprowadzam w błąd siebie. Jeśli kłamię, wprowadzam w błąd innych.”

„Proszę cię, o kim to Prorok mówi, o sobie, czy o kimś innym?”

„Naprawdę człowiek w coś musi wierzyć i chce
Nawet wtedy gdy zaklina się i mówi że nie”

„Sytuacja zmieniła się dlatego, że po drodze w Polsce mieliśmy do czynienia z różnymi wydarzeniami już po roku 2000, w szczególności w latach 2003–2004. Wtedy to rządy Leszka Millera, można powiedzieć, zupełnie już nieokiełznane w realizacji celów układu, doprowadziły do jego bardzo częściowego – to tylko takie lekkie uchylenie kurtyny – odsłonięcia. Dziś tak łatwo jak wtedy kłamać się we wszystkich sprawach nie da. Chociaż w dalszym ciągu się próbuje. W dalszym ciągu się próbuje, ale trzeba także szukać innych metod.”

„Kościół to jest coś takiego, że gdy ludzie kłamią i czują, że im się nie wierzy, wtedy powołując się na Boga mówią: „Jak boga kocham, prawdą jest to co mówię.””

„Nigdy nie jesteśmy tak łatwo oszukiwani, jak wtedy, gdy myślimy, że oszukujemy innych.”

„Gdy jako dziecko jeździłam na kolonie, wyszukiwałam sytuacje, gdzie inni się gryźli, i szukałam sposobu, żeby przestali się gniewać. Kłamałam, że jedna o drugiej mówiła coś dobrego, i wtedy się na siebie otwierały. Chciałam być dobrą wróżką z bajki.”