„W moich książkach nie ma zadań z liczenia czy pisania, ale czytając wiersze, można poćwiczyć wymowę, nauczyć się, jak poprawnie mówić po polsku, a jakich form unikać; można się dowiedzieć, co to znaczy „mieć siano w głowie” albo „chodzić spać z kurami.””

— Agnieszka Frączek

Źródło: Dzieci pytają: Jak pani produkuje książki?, czyli rozmowa z Agnieszką Frączek http://qlturka.pl/2015/12/11/dzieci-pytaja-jak-pani-produkuje-ksiazki-czyli-rozmowa-z-agnieszka-fraczek/, qlturka.pl, 10 maja 2011

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

dzieci , książki , literatura , czytanie , pisanie , znaczenie , wiersz , zadanie , książka , głowa , czytać , liczyć , siano , mienie , unikać , chodzić , mówić , kura

Agnieszka Frączek Fotografia

Agnieszka Frączek 4

1969

Podobne cytaty

„Chodzić spać z kurami? Toż to sodomia!”

Krzysztof Bilica (1946)

Źródło: Krzysztof Bilica Myślnik. 303 aforyzmy z "Przekroju", Wydawnictwo Polskie, Wołomin 2009

„Kiedy chodziłem do szkoły, nauczyłem się, żeby nie wierzyć w to, co piszą w gazetach i książkach.”

Bernard Cazeneuve (1963) premier Francji

Źródło: Zabójcze puenty, „Forum”, nr 10, 15–28 maja 2015, s. 82.

„znam to w głowie gdy wykonujesz prostą czynność i mówisz,
że umysł jest tym co robi mózg a mózgu należy unikać,
zwłaszcza w wierszach”

Paweł Barański (1978) polski poeta

Źródło: Prosta czynność transcendentna

„naucz mnie cierpliwości słów
pisania wodą po patyku
i żebym wierszy moich –
świń nie rzucał przed perły”

Kalina Kowalska (1966)

Źródło: modlitwa świniopasa

„Zastanawiałem się, dlaczego uczymy ludzi pisać książki skoro ani prezydenci i senatorowie ich nie czytają, ani generałowie ich nie czytają. Pewne uniwersyteckie przeżycie nauczyło mnie, że jest bardzo dobry powód. Łapiesz ludzi zanim zostaną generałami czy prezydentami i zatruwasz ich umysły… humanizmem. I nie ważne w jaki sposób to robisz, chodzi o to aby zachęcić ich do zmiany świata na lepsze.”

Kurt Vonnegut (1922–2007) amerykański pisarz i publicysta

Well, I’ve worried some about, you know, why write books… why are we teaching people to write books when presidents and senators do not read them, and generals do not read them. And it’s been the university experience that taught me that there is a very good reason, that you catch people before they become generals and presidents and so forth and you poison their minds with… humanity, and however you want to poison their minds, it’s presumably to encourage them to make a better world. (ang.)

„Na szczęście nauczyłem się czytać. Ta umiejętność była dla mnie prawdziwym wybawieniem, od tej pory moimi przyjaciółmi stały się książki.”

Carlos Ruiz Zafón (1964)

Cykl Trylogia mgły, Światła września (1995)
Źródło: rozdział 5. Zamek pośród mgieł

„Była niezorganizowana. Osobna. Miała swój świat. Czytała, czytała, czytała. Zachwycała się zdaniami, i słowami. Wzruszała wierszami. Rozumiała, co czyta. Świat był taki, jakim go czytała. Ludzie byli tacy, jakimi ich sobie idealizowała. Kochała, kochała, kochała. Pisała listy, nie spała, czasem cierpiała, żyła w uniesieniu. Nie zastanawiał się, ile kosztuje mleko i dlaczego drabiny straży pożarnej sięgają tylko do ósmego piętra (…) Pracowała. Żyła. Nie widziała nigdy dokładnie, jaka jest data i która godzina. Żyła.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Różowe tabletki na uspokojenie

„Między wierszami, mówił profesor Muller; musisz czytać między wierszami. Nie chodzi o wydrukowany tekst, który biegnie od lewej do prawej, podając czarno na białym swoją opowieść, tylko o to, co jest pomiędzy, biało na czarnym; musisz czytać spacje i pozwolić, by umysł, czasem tak oporny, zapełnił je słowami, znaczeniami i uczuciami. I właśnie w tej chwili między linijkami tekstu zaczęły się pojawiać inne słowa – słowa, które nie zatrzymywały się na papierze, lecz skądkolwiek przybywały, przenikały wprost do jego skołowanej głowy, jak gdyby książka opowiadała mu zupełnie inną historię.”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

„Urodziłam się 30 maja 1910 r.… Byłam jedna u matki. Bardzo chciałam się uczyć czytać, ale rodzice nie dbali o mnie. Ojczym był pijak, w karty grał, matka nie miała pojęcia, co to nauka i czy trzeba, czy nie, dziecko uczyć. I mamusia miała swój kłopot z ojcem, że był pijak, jak dziś jeszcze jest i do śmierci tak będzie. Otóż to dziecko skąd mogło się uczyć? Takie dziecko dobrze się chowało samo. Prosiłam dzieci, co chodzą do szkoły, ażeby mi pokazały jakie parę liter, i tak było. Potem coś ukradłam i nosiłam im, żeby mnie uczono i tak się nauczyłam abcd i tak dalej. Blisko mieszkała sklepikarka. Łapałam kury i jej dawałam i ona nauczyła mnie czytać. A potem czytałam dużo gazet i różne książki. Czytać umiem dobrze, ale pisać – szkaradnie, bom mało pisała, a czytałam dużo. I tak zostało we mnie na całe życie, aż do dziś. Jestem z tej nauki dumna, pomimo, że nie jestem uczona w szkołach… Że umiem czytać, to Cyganie ze mnie się śmieli i pluli na mnie… co chcieli to mówili na mnie, a ja im na złość czytałam jak najwięcej… Prosiłam rodziców, żeby mię dali do szkoły, ale nie chcieli słuchać o tym, co ja ich prosiłam. Mówili: No, będziesz pani nauczycielka! I dałam spokój z tym i tylko czytałam, czytałam, aż mnie oczy bolały.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Papusza – poetka cygańska, „Przekrój” 1952, nr 383, s. 5.

„Kiedy czytam, to się denerwuję, że nie piszę. Gdy piszę, to myślę, że trzeba by coś przeczytać. Cały czas uczę się języków. Jestem jak postać na indyjskich rysunkach, która ma 10 rąk. czytam kilka książek naraz. Czytam wiersze, bo potrzebuję innego spojrzenia na świat. Poezja jest mi niezbędna do życia jak tlen.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

Pokrewne tematy