„Niesamowity południowy księżyc, spłaszczony na szczycie, oświetla wody w kierunku południowym. Wyobraźnia podsuwa obraz tych tysięcy kilometrów, tych samotności, gdzie zwarte i lśniące wody są jak oleista ziemia. To przynajmniej byłby spokój.”

„Woda uśmierca dusze, ziemia uśmierca wodę, woda rodzi się z ziemi, dusza z wody.”

„Słowa wznoszą się wyżej niż dzwonnice, rozbrzmiewają z odległości, niejednorodne, na przestrzeni tysięcy kilometrów, wyzwalają obrazy.”

„Jeśli nie mogę się z wami porozumieć z odległości ośmiu kilometrów, to jak będziemy z wami rozmawiać z Księżyca?”

„We mgle nabrzeże i drzewa
jeszcze nie zostały upamiętnione,
wody Niemna
zlewając się z melodią brudnego bruku Kowna
sącząc się w strofy Mickiewicza,
w pieśni buntownicze i pieśni smutku;
nieśmiertelność jeszcze nie dotknęła pióra (…)
księżyc oświetla śpiącą kobietę -
muzę,
wiatr kartkuje modlitewnik Maryli (…),
oddech Maryli tak blisko (…),
wyciosuje się w marmurze
małe miasto,
żeby jego kamienie polubić zacisnąwszy zęby
wygnanie nie zastąpiło ojczyzny
a wokół zielenieją lasy
żywe jeszcze i chłodne
Niemna sine wody”

„Na każdym szczycie jest tylko światło, chłód i samotność.”

„Jednakże, gdyby każdy z nas dodał zaledwie kroplę czystej wody w kierunku ochrony środowiska, wyobraźcie sobie jak czysty stałby się pewnego dnia ten niezmierzony ocean.”

„Tego Ducha Świętego Pan obiecał nam posłać jako Pocieszyciela, aby nas przygotował dla Boga. Jak bez wody nie da się zaczynić suchej mąki i wyrobić z niej jednego ciasta i jednego chleba, tak i my nie możemy stać się jedno w Jezusie Chrystusie bez wody, która przychodzi z nieba. Jak zeschnięta ziemia nie wyda plonu bez wilgoci, tak my, którzy byliśmy suchym drzewem, nie wydalibyśmy owoców życia bez deszczu zesłanego z woli niebios.”

„Skłonność płci każe szukać kobiety, z którą można zaznać rozkoszy – wyobraźnia podsuwa sercu pretekst, by usprawiedliwić wybór.”

„Mała planeta. Daleko. Dusząca się własnymi odpadami, trucizny dwóch tysięcy lat bezmyślnej nadprodukcji skaziły jej niebo, wody i ziemię. Ohydne miejsce.(…) Ziemianie często chcieliby móc odkopać swych przodków, przywrócić ich do życia, a potem udusić. Za ich samolubstwo. Za brak troski o następne pokolenia. Uważali, że świat należy tylko do nich i wszystko wykorzystali.”