„Bez niego przez 60 lat raczej dobrze nam się żyło z tym, że nic o Jedwabnem nie wiedzieliśmy, a ci, którzy wiedzieli, nic nie mówili, ani nie pisali. Rzeczywiście, jak napisał Gross, „żeby odzyskać własną przeszłość, będziemy ją musieli sobie opowiedzieć na nowo.””

„Homer na pewno nie wiedział, że dobrze pisze, tak samo i Shakespeare. Nasi dzisiejsi pisarze muszą uczyć się fatalnej sztuki: wiedzieć, że dobrze piszą.”

„Opowiedz mi twoją przeszłość, a ja powiem ci, jaka będzie twoja przyszłość.”

„Aryjczyk ma potrzebę wiedzieć, kto byli jego przodkowie; czci ich i interesuje się nimi, ponieważ byli oni jego przodkami; i szanuje ich, ponieważ własną przeszłość ceni zawsze wyżej od rychło przeobrażającego się żyda, który nie ma pietyzmu, nie mogąc życiu nadać żadnej wartości.”

„Jeżeli mam pisać i to mam pisać dobrze i gruntownie, to muszę wątpić, że inni wiedzą to, co ja wiem, a przynajmniej wiedzą to tak, jak ja wiem. Tylko dlatego dzielę się tą wiedzą. Ale zarazem zakładam, że oni to wiedzieć powinni, i że mogą to wiedzieć.”

„Lepiej być nieszczęśliwym i wiedzieć, niż być szczęśliwym i żyć w nieświadomości.”

„Ludzie w Waszyngtonie, mogę mówić tylko o nich, i wierzę, że w innych krajach jest podobnie. Otóż ludzie w Waszyngtonie powinni wiedzieć więcej na temat ludzkiego zachowania, najnowszych technologiach; mówią, jeśli chcesz wolności – napisz do swojego kongresmena. Dlaczego musisz do niego pisać? Powinien wiedzieć o tym wszystkim.”

„Chciałbym już wiedzieć, że dobrze wiem jak mamy żyć, lecz dobrze wiem, nie mam nic, jak ja i ty.”

„Czy na pewno lepiej jest wiedzieć, czy też żyć w nieświadomości, bawiąc się przypuszczeniami?”

„Może to trochę wstyd, ale nie wiedziałam, kto to jest. Trochę się pocieszyłam, bo trener Niemczyk chyba też nie za bardzo wiedział, z kim ma do czynienia. Byliśmy na pierwszym spotkaniu, a on do mnie mówi: „a ty dziewczynko, jak masz na imię?””